Beste Frans Bomet,
Een gewone ochtend, als ontbijt at ik een schaaltje yoghurt met muesli en daarbij zette ik een uitzending aan op uitzendinggemist.nl. Een Brandend Verlangen was de eerste uitzending die ik zag staan.
Nee, daar had ik geen zin in. Natuurlijk niet, waarom zou ik geconfronteerd willen worden met mijn eigen stomme verslaving. Toch drukte ik op play, gewoon een minuutje kijken dacht ik.
Halverwege de documentaire bedacht ik me dat ik de deur uit moest, naar stage. De plek waar ik het meeste rook en waar ik roken ook het gezelligst vind. Samen met het overgrote deel van mijn collega's met een sigaret in de ene hand en een koffie in de andere lekker wakker worden in de ochtend zon.
Ik vertelde mijn collega's over de documentaire en dat ik hem eigenlijk toch niet af wilde gaan kijken. Aan hun reactie ergerde ik me verbazing wekkend genoeg helemaal dood; 'Ik snap al niet waarom je er aan begonnen bent, ik hoef dat echt allemaal niet te weten hoor.'
Ik zei niks meer over de documentaire maar in mijn hoofd was ik er constant mee bezig.
Die kanker, ja heel heftig, maar dat wist ik wel en dat was iets waar ik altijd eigenlijk een soort schijt aan had. Het is iets wat ik altijd weer heel makkelijk uit mijn hoofd kon zetten. 'Dat overkomt mij toch niet.' Maar mensen die het wel overkomt, die stoppen dus ook niet perse met roken. En ineens zag ik in hoe ziek die mensen waren, niet alleen in hun longen maar ook in hun hoofd. En ik was een van die mensen.
Ik besefte me dat ik ook verslaafd ben. Ik, tweedejaars studente Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, altijd bezig met zelfreflectie en het beste in mezelf naar boven halen om anderen te kunnen begeleiden met hun problemen, ik ben zelf verslaafd. Een nicotineverslaving, of ja de verslaving aan de gewoonte is groter dan die aan de nicotine, maar het is een verslaving net als een cokeverslaving, een alcoholverslaving, een seksverslaving, een koopverslaving…
Ik dacht veel na tot het einde van de maand, of ja het was nog niet het einde van de maand maar mijn geld was al wel op.
Ik stopte met roken en nam het besluit nooit meer in mijn leven een hijs te nemen. Met deze mail wil ik u bedanken en het is tegelijkertijd voor mezelf een onderdeel van het afkomen van die stomme verslaving.
Zonder uw documentaire was het mij nooit gelukt. In combinatie met 'Kwitter' een stoppen-met-roken-app is het mij al gelukt om 24 dagen, 0 uur en 24 minuten te stoppen met roken.
Het is nog pril, maar ik voel me er al stukken beter bij.
Ik hoop dat er naast mij nog heel veel andere (inmiddels ex-)rokers zijn die dankzij uw documentaire ook zijn gestopt.
Mijn brandende verlangen is inmiddels bijna uitgedoofd, heel af en toe laait het nog op, maar ik ga er niet meer aan toe geven. Heel erg bedankt.
De uitzending werd mogelijk gemaakt dankzij de moedige medewerking van 6 longkanker patienten en gefinancierd door onze bijdrage: de Muntendam prijs die wij van het KWF ontvingen voor ons werk op het gebied van kanker preventie