De stopper van week 10

Marina

Marina is 27 jaar, verpleegkundige en verslaafd aan roken. Ze rookt van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Marina rookt als beloning na een zware werkdag, maar ook als het gezellig is bij de borrel. Haar man rookt ook. Als er stress is, zoals na de bevalling waarbij zij volledig uitscheurde, rookt ze meer.
Marina wil heel graag stoppen. Ze heeft namelijk extreme vliegangst, en daardoor realiseerde zij zich dat de risico’s van roken vele malen groter zijn dan de kans om dood te gaan bij een vliegtuigongeluk. Per jaar komen er wereldwijd slechts 800 mensen om bij een vliegtuigongeluk. Daarnaast wil ze mooi oud worden en een goed voorbeeld zijn voor haar kinderen. Ook vindt ze het niet bij haar beroep passen om naar rook te stinken.
Marina heeft er vertrouwen in dat zij kan stoppen met roken met begeleiding van haar ouders. Ze heeft ons boek gelezen en wil graag stoppen met onze hulp en de hulp van een nicotinepleister. Twee weken nadat ze met de nicotinepleisters begint, stopt ze met roken. Haar ouders bellen haar iedere dag en haar man rookt buiten.

Soms heeft Marina momenten dat ze hunkert naar een sigaret, dan herleest ze ons boek. Dat helpt. Een hunkering duurt nog maar drie minuten. Een week nadat ze gestopt is heeft ze nog maar twee hunkermomenten op een dag.
Een jaar later is Marina nog steeds gestopt en begeleidt ze zelf patiënten om te stoppen met roken.

Wanda

De stopper van week 9

Mevrouw Stefani

Mevrouw Stefanie is 55 jaar oud. Zij rookt haar hele leven een pakje shag per dag. De cardioloog heeft haar verwezen omdat haar hart heel slecht pompt.
Mevrouw Stefani vertelt dat zij rookt omdat zij zoveel stress heeft, het moet gewoon. Zij vindt het roken niet eens lekker. Haar moeder is aan dementie overleden, haar man is al jaren dialysepatiënt. Haar zoon is verslaafd aan heroïne en cocaïne. Ooit heeft zij een stoppoging gedaan, maar zonder resultaat.

Zij is extreem gemotiveerd om te stoppen. Vooral omdat zij dit als voorbeeld wil laten zien aan haar zoon. Maar, zegt zij, ik ben zo zwak dat het me alleen nooit zal lukken.

Ook wil zij stopen voor haar gezondheid, vanwege het hartfalen. Mevrouw Stefani wil nu eindelijk eens goed voor zichzelf gaan zorgen, in plaats van alleen maar te zorgen voor iedereen om haar heen.

Tot nu toe kon haar gezondheid haar niet zo boeien. “De sigaret gaf me troost, maar zij maakt me ook kapot.” Zij heeft er veel vertrouwen in dat als zij nu stopt het haar ook gaat lukken.

We starten met champix, gezien de ernst van haar verslaving. Na 2 weken bepalen we de stopdatum. Het gaat haar heel goed af. In huis wordt er door haar zoon ook niet meer gerookt. Zij gaat goed voorbereid naar feestjes. De longinhoud liet bij het eerste bezoek een heel ernstig COPD zien. Gelukkig is deze longfunctie na het stoppen met roken en prednison sterk verbeterd.
Mevrouw Stefani is zo vrolijk dat het haar gelukt is. Na een maand al voelt zij zich veel sterker en opgewekter. Wij controleren haar een jaar, rookvrij! Echt iedereen kan stoppen.

Pauline

De stopper van week 5

Marianne

Hoi medestoppers,

Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Marianne en hoop op 4 maart 54 te worden.

Toen ik net een puber was, rookte ik mijn eerste sigaret al, en dit heeft zich helaas alleen maar uitgebreid tot anderhalf pakje per dag de laatste 10 jaar. En dat, terwijl er in mijn familie en ook in mijn hechte vriendenkring niemand is die rookt.

Doordat mijn levenssituatie het laatste jaar erg is veranderd, ben ik meer gaan nadenken en begon ik mij echt te schamen dat ik de sigaret niet kon laten staan.
Mede door mijn al slechter wordende conditie – ‘s morgens en ‘s avonds de inhaler, veel hoesten – en doordat ik steeds meer moeite deed om ergens ongestoord en ontspannen te roken, dacht ik elke avond in mijn bed: ‘Waar ben ik toch in godsnaam mee bezig?’ Ik raakte in de stress als ik om 23.00u nog maar 6 sigaretten had, hoopte altijd dat ik mijn tas in de buurt had en ging niet bij iemand op visite waar ik in de regen buiten moest roken. Belachelijk dat de sigaret mijn leven ging bepalen.

Ik heb zelf nooit kinderen kunnen krijgen, maar nu ik samenwoon met mijn nieuwe partner heb ik ook met zijn kinderen te maken, want die wonen hier ook. De kinderen, van 11 en 16 jaar, zijn mij ontzettend dierbaar geworden. Mijn partner rookte ook veel. Dit konden we toch niet meer verkopen, zeggen dat de kinderen nooit moesten beginnen maar zelf wel doorstomen.
Ik ben 4 keer eerder een heel korte tijd gestopt, maar telkens won de sigaret het. Het is toch te gek voor woorden, dat zo'n klein, ielig, lullig, en ook zo'n verschrikkelijk slecht en verslavend staafje sterker is dan ik??? Dat kon niet meer. Kortom, we hebben samen besloten dat we de strijd aangaan. We doen dit met Champix, en ik moet zeggen dat het onwijs goed gaat tot nu toe. Ik reken nog in dagen; vandaag is dag 8. Het boek van Wanda dat altijd in mijn handbereik is, en ook mijn aanmelding bij stoprokenblog.nl helpen mij door de moeilijke momenten heen. Ik denk dat die er voorlopig nog wel zullen zijn.
Ik accepteer de misselijkheid nog steeds die de Champix mij geeft, maar zet door, en sta er nu voor het eerst heel erg achter. Ik ben gaan wandelen, althans stevig doorlopen, want ja ik ben al wat aangekomen. Gelukkig komt het voorjaar er aan en dan pak ik meer de fiets i.p.v. de auto.

Ik lees veel op de site stoprokenblog.nl. Daar pept iedereen elkaar op en steunt elkaar d.m.v. dagboeken. Je kunt makkelijker doorzetten als je weet dat je niet de enige bent die deze moeilijke momenten heeft. En het is ook leuk en stimulerend om te zien dat je, als je inlogt, meteen ziet hoeveel sigaretten je al niet hebt opgestoken en wat het je bespaard heeft. Kortom, ik geloof voor het eerst in mezelf, en wil iedereen die nog geen vertrouwen in mij heeft, laten weten dat ook ik op DIT gebied sterk kan zijn en hen eens een poepie laten ruiken. Ook vind ik het bijna een wonder dat ik nu al ‘s morgens mijn hoest zo goed als kwijt ben. Kortom het gaat mij gewoon lukken, het lukt mij... het is mij GELUKT (al 8 dagen). Ik ga er helemaal voor.

Marianne

De stopper van week 4

Rianne

Rianne is 16 jaar en komt voor een consult vanwege haar astmaklachten. Ze is samen met een oudere man die haar opa blijkt te zijn. Ze heeft veel astmaklachten en rookt ook behoorlijk (15 shagjes per dag). Als ik haar vraag of ik hierover met haar mag praten, zegt ze stuurs: “Nou, oké dan.”
Uit het daaruit volgende gesprek blijkt dat haar moeder is overleden toen Rianne 10 jaar oud was. Haar ouders waren al gescheiden en ze heeft na het overlijden van haar moeder kort bij haar vader gewoond. Dit veranderde toen hij vaak ruzie kreeg met zijn nieuwe vriendin en ook deze relatie strandde. Rianne liep weg van huis (toen ze 14 was) en zwierf anderhalf jaar rond.
Haar opa is een hele aardige, betrokken man en zegt heel blij te zijn dat Rianne nu eindelijk bij hem en zijn vrouw woont en een beetje stabieler is. Zijn vrouw rookt zelf en heeft veel medelijden met Rianne en betaalt daarom haar tabak.
Ik leg uit dat ik heel goed begrijp dat het bekostigen van de sigaretten uit liefde gebeurt, maar dat dit Rianne natuurlijk geen goed doet, en al helemaal niet in combinatie met haar astma. Hiermee is Rianne natuurlijk nog niet gestopt, maar is het wel een onderwerp dat steeds terugkomt in de consulten die hierop volgen en komt ook haar oma een keer mee om naar mijn verhaal over de combinatie astma en roken te luisteren.
Ze zijn er nog lang niet, maar het is in ieder geval wel een onderwerp van gesprek en discussie; volgens haar oma moet het nog een beetje gisten in hun brein.
Bij het laatste consult vonden zowel oma als Rianne, gelukkig, dat het maar eens afgelopen moest zijn met roken. Het geld dat ze gaan uitsparen willen ze gebruiken voor een vakantie naar Indonesië: het geboorteland van Rianne’s moeder.

Wanda

De stopper van week 3

Dhr. Pamuk

Meneer Pamuk is 39 jaar. De huisarts heeft hem naar mij doorverwezen vanwege een hardnekkige hoest. Meneer Pamuk rookt tussen de 45 en de 50 sigaretten per dag. Dat is heel erg veel.
Meneer Pamuk is van Turkse afkomst. Turkse mensen hebben vaak een erfelijk enzym dat nicotine in het bloed veel sneller afbreekt. Hun nicotinebehoefte is dus nog veel groter dan die van de meeste patiënten die wij zien. Turkije is dan ook een van de landen waar het meest gerookt wordt per hoofd van de bevolking. Een goudmijn voor de tabaksindustrie.
Meneer Pamuk werkt bij een verzekeringskantoor. Daar mag niet gerookt worden. Met zijn werkgever heeft hij afgesproken dat hij vijf vakantiedagen per jaar inlevert om zijn rookpauzes te compenseren.
De hoest blijkt slechts een aanleiding. Meneer Pamuk wil stoppen met roken. Hij ziet wel hoe zijn niet-rokende collega’s hem bekijken. Natuurlijk blijft de tabakslucht in zijn kleding hangen en sommige collega’s verwijten hem dat hij slap is. Hij vindt zichzelf niet slap, hij is verslaafd. En niet zo’n klein beetje. In de Turkse gemeenschap wordt bovendien nog veel meer gerookt dan in de Nederlandse. Men vindt het daar volkomen normaal, aldus meneer Pamuk.
We besluiten een traject in te gaan met medicijnen die het roken minder aantrekkelijk maken. We spreken af dat meneer Pamuk eerst een aantal weken medicijnen slikt. In die periode wordt roken fysiek onaantrekkelijker. Omdat pillen nooit het wonder kunnen doen, verwijs ik hem ook naar een van onze rookstop-groepen.
De volgende keer dat ik hem zie, heeft hij het roken teruggebracht tot 8 sigaretten per dag. Hij is opgenomen in de rookstop-groep. Hij voelt zich daar geaccepteerd en het is voor het eerst dat hij meemaakt dat anderen net zo’n worsteling doormaken als hijzelf. Hij dacht altijd de enige slappeling te zijn omdat de meeste van zijn collega’s niet roken. Hij belooft mij dat hij de volgende keer gestopt zal zijn.
Een maand later zie ik hem weer. De tabakslucht die hij bij zich droeg is verdwenen.

Pauline

De stopper van week 2

Carola

Carola, 50 jaar, is zelf verpleegkundige van beroep. Ze wordt verwezen, omdat ze de laatste tijd wat meer benauwd is dan vroeger. Ze heeft al jaren een snurkaandoening waarbij 40 x per uur stops optreden. Ze wordt hiervoor behandeld met een maskerbeademing. Dat gaat goed. Al 30 jaar rookt ze meer dan een pakje per dag.
De longfunctietest laat zien dat ze al behoorlijk ernstig COPD heeft. Carola geeft aan dat ze rookt omdat het haar een rustmomentje geeft; eigenlijk vindt ze het niet eens lekker. Het is vooral een gewoonte. Ze heeft al vele malen geprobeerd te stoppen.
Ze is zeer gemotiveerd om te stoppen vanwege haar COPD en omdat ze het eigenlijk ook niet lekker vindt. Ze besluit te starten met champix en 10 dagen later stopt ze, samen met haar vriendin.
Als ik haar weer zie, gaat het heel goed. De COPD-medicijnen hebben hun werk gedaan, de prednison heeft haar longinhoud behoorlijk verbeterd. Het zal nooit meer normaal worden, wat weg is, is weg.
Het stoppen gaat haar makkelijk af en ze is helemaal niet chagrijnig. Omdat ze wat misselijk werd van de champix in de ochtend neemt ze die een paar uur later.
Elk pakje sigaretten kostte haar 5,70 euro (op jaarbasis meer dan 2000 euro!). Van het uitgespaarde geld koopt ze badproducten en laat ze zich graag masseren. Haar rustmomentjes zijn nu echt rustmomentjes geworden.
Ze heeft wel wat slaapstoornissen, omdat ze 20 koppen koffie per dag drinkt. Door het stoppen met roken zal de koffie-inname geminderd moeten worden. Deze wordt nu veel minder snel afgebroken, en dat leidt tot slaapstoornissen. Als ze minder koffie drinkt, slaapt ze ook weer door. Het nachtelijk plassen zou dan ook ophouden…
De knop is om, haar man zit stralend naast haar en kan het nauwelijks geloven.

Wanda

De stopper van week 1

Dhr Perez

Dhr. Perez, 68 jaar, is een vriendelijke man die slecht Nederlands spreekt ondanks het feit dat hij 40 jaar geleden uit Spanje naar ons land is gekomen. Hij heeft hier altijd bij de hoogovens gewerkt; zwaar lichamelijk werk. Hij komt bij mij terecht omdat de anesthesist, die hem goed moet keuren voor een liesbreukoperatie, bij het beluisteren van de longen (onder algehele narcose) een hoop gepiep hoort. Ik ben het met hem eens: als ik mijn stethoscoop op zijn borstkas zet, lijkt het wel oorlog daarbinnen. Een longfunctie onderzoek bevestigt wat ik eigenlijk wel weet: fiks COPD en momenteel een tijdelijke verergering (exacerbatie noemen wij dat) waarschijnlijk als gevolg van een infectie.
Ik behandel de infectie met antibiotica en geef hem ook prednison en inhalers. Tevens leg ik hem uit dat stoppen met roken de enige echte zinvolle interventie is en ik adviseer hem ons boek te lezen ter voorbereiding op de rookstop.
Bij het tweede bezoek klinken de longen al minder beroerd, maar het boek heeft hij niet gelezen. “Wilt u misschien helemaal niet stoppen met roken?” vraag ik. Uiteindelijk komt het grote woord eruit: hij kan niet lezen, niet in Nederlands en ook niet in het Spaans. Analfabetisme bestaat nog.
Zijn kleindochter die hem begeleid, spreekt en leest echter perfect Nederlands. “Opa, dan ga ik je toch gewoon voorlezen,” zegt ze en ze biedt ook aan om mee te gaan naar de rookstop-begeleiding om te helpen tolken als opa het niet goed verstaat.
Zo gezegd, zo gedaan. De inzet van zijn kleindochter heeft dhr. Perez erg ontroerd. En of het daardoor komt dat hij nu, 5 maanden later, gestopt is, weet ik niet, maar het heeft vast een rol gespeeld.

Wanda

De stopper van week 53

Dhr Takacs

Dhr Takacs is 76 jaar. Als 20-jarig studentje is hij gevlucht uit Hongarije. Dankzij zijn doorzettingsvermogen heeft hij hier de taal geleerd en een eigen zaak opgebouwd in verwarmingsinstallaties.
Hij is een beetje van de oude stempel; hij vindt het maar niets dat hij een vrouwelijke dokter treft en maakt mij meteen duidelijk dat hij ondanks zijn forse COPD klachten geen gezeik over roken wil aan horen.
Natuurlijk niet, verzeker ik hem: “U bent en blijft kapitein op uw eigen schip !
Maar ik ben nieuwsgierig; mag ik misschien 1 vraagje stellen?”
Nou ja, dat mag dan nog net en ik vraag hem: “Kunt u mij vertellen waarom u rookt?”
Ja, dat had hij nou ook weer niet verwacht. Tja, waarom rookt hij eigenlijk? Hij moet er even voor gaan verzitten en ik kijk alsof ik alle tijd van de wereld heb. En dan komt zijn verhaal: Het feit dat hij zich nooit echt geaccepteerd heeft gevoeld in dit land,en dat hij weliswaar een eigen bedrijf heeft gehad, maar de frustratie dat hij nooit zijn studie economie heeft kunnen afmaken en altijd onder zijn intellectuele niveau heeft gewerkt. Zijn idee dat de sigaret hem helpt om dit alles te verwerken.
“En?” vraag ik voorzichtig. “Helpt het dan ook? Voelt u zich na een sigaret wel geaccepteerd in dit land?”
Zo raken we dan toch in gesprek en ik leen hem een van mijn exemplaren van “Nederland stopt! met roken” uit (Hongarije niet hoor, zeg ik nog plagerig) en vraag hem het voor de volgende keer te becommentariëren.
Het tweede bezoek verloopt heel anders; dhr Takacs is gestopt met roken omdat gaande weg het lezen de sluwe trucjes van de tabaksindustrie hem onthutsten, aan zo’n bedrijf wilde hij niet meer zijn geld uitgeven.

Pauline

De stopper van week 52

Maaike

Maaike, 38 jaar, heeft een belaste familieanamnese zoals wij dat noemen. In haar familie komen veel mensen met longkanker voor en zij vraagt mij of dat erfelijk is.
Ik antwoord eerlijk: ‘Dat weten we natuurlijk nooit helemaal zeker; lang niet iedere roker krijgt longkanker, dus misschien is er wel een erfelijke factor die bepaalt hoe gevoelig je bent voor de schadelijke effecten van de sigaret. Er zijn ook wel genen ontdekt die opvallend vaak bij bepaalde vormen van longkanker voorkomen.'
Maaike wil dat bij haarzelf uitgezocht hebben. Ik leg haar uit dat dat niet mogelijk is, wij kennen nog lang niet alle genen die gevoeligheid voor tabaksschade kunnen voorspellen. En bovendien: zelfs als dat zou kunnen en eruit zou komen dat zij die genen niet heeft; welke consequentie verbindt zij daaraan? Rustig doorroken en denken zo krijg ik geen longkanker om vervolgens wel blaaskanker of een hartinfarct van het roken te krijgen?
Uiteindelijk wint haar verstand het van haar angstige gevoel en beseft ze dat als ze zo bang is voor enge ziektes, dat ze dan moet stoppen met dat risico drastisch te verhogen door het roken. Maar zegt ze er meteen bij, ze kan het niet zonder hulp.

De begeleiding, compleet met pillen en psycholoog was intensief. Dit speelde ruim een jaar geleden en vandaag kwam ze terug op het spreekuur om te vieren dat ze 1 jaar rookvrij was.

Wanda

De stopper van week 51

De stopper van week 50

Giel Beelen

uit het Parool de PS van zaterdag 21 november: Interview 60 minuten Giel Beelen door Frénk van der Linden

FL: Wat gebeurde er met je vader?

GB: Longkanker. Binnen een paar maanden was het over.

[...] FL: Ben je gestopt met roken na je vaders dood?

GB: Hij zei: "Je hoeft je leven niet te veranderen omdat ik toevallig dood ga aan longkanker." Maar ik ben gekapt. Mischien vooral omdat ik boos werd op mijn eigen verslaving. Vorig jaar zat ik in het Glazen Huis voor de 3FM actie Serious Request. De afspraak was dat we een week niet zouden eten en roken. Dat werd meteen een ding. Het klinkt naïef, maar ik heb me nooit gerealiseerd dat ik een junk was. In mijn hoofd hoorde ik stemmetjes:"Roken, Giel, roken, roken, roken!" Toen dacht ik, godsamme, ik ga over mezelf, en als ik niet wil roken, rook ik niet. Sinds die week heb ik geen sigaret meer aangeraakt.

De stopper van week 49

Mevr. Elleman

Mevrouw Elleman, 42 jaar, komt op het spreekuur met haar dochter Anna van 10. Als ik mevrouw Elleman vraag naar haar motivatie om te stoppen met roken zegt ze: 'Ze zit hier naast mij!'
Anna ziet die opmerking als het startschot om te vertellen waarom ze wil dat haar moeder stopt met roken: het stinkt en het is heel duur, maar de belangrijkste reden is, dat de vader van het beste vriendinnetje van Anna, blaaskanker heeft gekregen en dat de dokter heeft gezegd dat dat door het roken komt.
Anna is nu bang dat haar moeder ook een vreselijke ziekte krijgt en misschien wel dood gaat als ze niet stopt met roken. Als Anna zo haar bezorgdheid uit, staan de tranen in de ogen van haar moeder.
Zij vertelt: 'Ik heb zelf vroeg mijn moeder moeten missen, niet door het roken hoor, zij is in het kraambed gestorven bij de geboorte van mijn jongste broertje, maar ik was toen zo oud als Anna nu is en ik besef hoe ongelofelijk stom het is als ik mijzelf dodelijk ziek maak.'
Ik beloof Anna en haar moeder dat wij alles zullen doen om te helpen en ook dat ik er alle vertrouwen in heb dat het gaat lukken; mijn ervaring is dat mensen die voor de volgende generatie willen stoppen net dat beetje meer motivatie hebben.

Pauline

De stopper van week 48

De heer Postma

Dhr Postma, 77 jaar oud, is al zijn hele leven gewend aan het feit dat iedereen naar hem luistert. Toen hij nog directeur was van een grote fabriek in levensmiddelen had hij het op zijn werk en thuis helemaal voor het zeggen.
Daarom valt het hem waarschijnlijk zo rauw op zijn dak dat ik hem nu vertel dat hij echt moet stoppen met roken: hij is al voor de 4de keer opgenomen voor een klaplong bij bulleus emfyseem.
Waarschijnlijk maakt het feit dat ik een vrouwelijke dokter ben het er niet beter op.
'Nou nou mevrouw, dat zegt u nu wel, maar mijn vader is 93 jaar geworden en rookte elke dag sigaren.'
Ik zeg hem dat ik verhalen ken van mensen die van de vierde verdieping naar beneden springen en dat overleven, maar dat ik ook dat risico – net als de risico’s van het roken – liever niet vrijwillig wil lopen.
Daarna vertel ik hem dat hij – als hij zelf de touwtjes in handen wil blijven houden – vooral moet zorgen dat hij uit het ziekenhuis blijft, want in een ziekenhuis kan je geen eigen baas zijn. We werken dat thema samen verder uit en hij is het wel met mij eens.
Daarna bekijken wij wat hij zelf kan doen om te zorgen dat hij uit de klauwen van de dokters blijft, en zo komen we vanzelf weer op het thema. Ditmaal luistert hij met veel meer aandacht! Het stoppen is begonnen...

Wanda

De stopper van week 47

Mevrouw van Baren

Mevrouw van Baren is 69 jaar en vraagt zich af waarom ze zou stoppen; ik ben al zo oud, het is toch te laat, laat me nou maar.
Maar ze heeft ernstig COPD en als ze doorrookt, duurt het niet lang meer of ze belandt in een invalidenwagen vanwege de benauwdheid.
Ik vind de mensen die zichzelf 'opgeven' eigenlijk de moeilijkste om mee om te gaan. Via een bevriende psycholoog heb ik geleerd om bij deze categorie mensen te graven naar iets dat hun leven nog wel de moeite waard maakt. Vaak zijn dat de kinderen en/of kleinkinderen.
Maar niet voor mevrouw van Baren, want zij is nooit getrouwd geweest en heeft geen kinderen. Wel blijkt er een achternicht bij haar in de buurt te wonen die zich over haar oudtante ontfermt. Als de achternicht een keer meekomt op het consult wordt duidelijk dat diens gezin een grote rol speelt in het leven van mevr. van Baren.
En dat is wederzijds: 'He tantetje, we kunnen je echt nog niet missen hoor,' zegt de nicht geschrokken, als ze doorkrijgt hoe slecht het gesteld is met de longen van haar tante.
Gelukkig rookt de nicht zelf al heel lang niet meer en is bereid om haar tante te coachen in het stoppen en gestopt blijven met roken. En met succes, bij de volgende poli controle, na 1 jaar, komen tante en nicht samen stralend binnen. Tante is gestopt met roken en met het uitgespaarde geld heeft ze grote trampoline aangeschaft voor de kinderen van haar nicht.

Pauline

De stopper van week 46

Claudia

Claudia, 43 jaar, is een alleenstaande moeder van een schattig jongetje van 3, Tommie. Hoewel Claudia haar zoontje adoreert, valt de zorg voor Tommie haar toch soms zwaar.
'En dan heb ik echt mijn rustmomentje nodig. Ik zie het ook als beloning als ik weer een dag goed ben doorgekomen. Ik rook nu niet meer waar Tommie bij is, dus thuis wacht ik tot hij naar bed is. Maar nu merk ik dat ik hem soms steeds vroeger in z’n bedje stop om maar te kunnen roken. Laatst moest hij er van mij al om zes uur in, terwijl we normaal pas om zeven uur aanstalten maken om tanden te gaan poetsen enzo.'
'Ik wil ervan af, ik wil niet meer dat de sigaret dicteert hoe mijn dag eruit ziet.' Waar ze het meest tegen opziet, is een toename van het gewicht. Na de bevalling zijn er namelijk al een paar pondjes blijven hangen en ze wil echt niet nog meer aankomen.
Ik vertel haar dat in dat geval stoppen met behulp van nicotinevervangers een goede optie is en adviseer haar om ook meteen lid te worden van een sportschool, want hoe meer calorieën je verbrandt, hoe minder je hoeft te diëten.
Vier maanden later zie ik haar terug; ze straalt! Rookvrij en zelfs 2 kilo afgevallen; niet slecht!

Wanda

De stopper van week 45

De heer en mevrouw van Steyn

De heer en mevrouw van Steyn, 53 en 51 jaar, komen gezamenlijk op onze rookstop-poli. Het is meteen duidelijk dat het initiatief uitgaat van mevrouw.
Haar man hangt er een beetje bij en kijkt vooral heel erg sceptisch. Onder het mom van 'dames gaan voor' mag zij eerst haar verhaal doen: recent heeft zij ernstige hartklachten gekregen en daar is zij behoorlijk van geschrokken. Het roken moet maar meteen afgelopen zijn, ze is op en top gemotiveerd om te stoppen.
Dan is hij aan de beurt: hij mankeert niks, is al een paar keer gestopt en kan niet goed aangeven waarom hij weer is begonnen, 'ik had opeens weer een sigaret in mijn hand..' Veel meer wil hij er niet over kwijt. 'Doe nou maar dat toverstafje en zorg ervoor dat ik ervan af kom' lijkt hij wel te denken.
Gelukkig komen zij als laatste patiënten van een druk spreekuur; het maakt nu ook niet meer uit als ik uitloop. Uitgebreid beschrijf ik het verschil tussen chemische en gedragsmatige verslaving, het stampende kleutergedrag en de Pavlov reactie.
Ik zie dat meneer van Steyn steeds geïnteresseerder luistert: vooral de vergelijking tussen een stampende kleuter in de supermarkt die tekeer gaat als hij geen zakje snoep krijgt en het stemmetje in hem die zeurt en schreeuwt om een sigaret raakt een gevoelige snaar.
We zijn er nog niet, maar de week erna komt het echtpaar terug nadat ze als huiswerk ons boek hebben gelezen en bij het afscheid zegt hij: 'Gek, maar ik heb er opeens echt zin in, om definitief te stoppen.'

Pauline

De stopper van week 44

Mirella

Mirella is pas dertig jaar en zij is al 5 jaar bezig met stoppen, stoppen met roken. Zij is opgegroeid in de rook, haar beide ouders zaten in de horeca. Zij speelde als kindje tussen de barkrukken en de as van de vorige avond. Haar eerste sigaretje rookte zij toen ze elf jaar oud was. Ze haat het, maar ze kan niet zonder. Zij is een enorme workaholic, zij is gek op haar werk: het vinden van kleding en het maken van kleding. In de toekomst wil zij ook kleding ontwerpen. Na een dag hard werken is een drankje met een sigaret de ultieme beloning. Op haar werk rookt ze nauwelijks, in de avonden des te meer. Eerder is ze een paar maanden met roken gestopt, maar is weer begonnen toen haar moeder plotsklaps overleed. Nu is haar vader ziek, hij heeft ernstig COPD en emfyseem door het roken, de zuurstoffles staat naast hem.

Dat is voor haar wel het grote horrorscenario, zo'n zuurstoffles. Tijdens de vorige stopperiode voelde zij zich fantastisch, energiek, alles rook lekker. Nu moet ze steeds weer al die mooie kleren wassen, die naar rook ruiken. Zij vindt haar huid lelijk als ze rookt, minder stralend. Ook heeft ze het gevoel dat de rook de energie uit haar wegtrekt.

Zij heeft het boek al gelezen als zij voor het eerst binnenkomt en het stappenplan ingevuld. Haar partner heeft beloofd niet meer in huis te roken als zij stopt. Ze is al zo goed voorbereid.

We nemen haar verslaving door. Lichamelijk valt het wel mee, maar de geestelijke verslaving, de koppeling, is heel sterk aanwezig. Als zij met haar vriendin belt, rookt zij uren. Na het werk kan zij niet wachten tot het eten op is. Haar motivatie geeft ze een 10, haar zelfvertrouwen dat het met begeleiding ook gaat lukken een 7!

Haar longinhoud is gelukkig 100%, geen zuurstofflessen dus, een geruststellend idee. De stopdatum is de week erop. Ik zie haar de dag erna, ze is vooral lichtelijk geïrriteerd. Ik leg haar uit dat dat een gedachtekronkel kan zijn, 'Ik was zo geïrriteerd dat iedereen zei: "Ga alsjeblieft weer roken"', maar dat hier ook een vorm van impulscontrole op zijn plaats is. Als je irritatie voelt, zeg dan even 'stop' tegen jezelf. Hoe wil ik als mens reageren? We bespreken de komende vier weken, die wellicht wat minder vrolijk zijn zonder sigaret, dat hoort erbij, dat gaat voorbij. We begeleiden haar een jaar, dan neemt de longverpleegkundige de begeleiding over. Ik zie haar een jaar later terug: ze is een jaar rookvij, de knop is om. Zij heeft haar oude energie weer terug en heeft inmiddels een klein winkelketentje opgezet. Ook haar vriendin is gestopt.

De volgende patiënt die dag is ... haar man! Wordt vervolgd.

Wanda

De stopper van week 43

Sietske

Sietske Palntenga is 60 jaar oud en rookt 15 sigaretten per dag. Zij wordt verwezen door de huisarts omdat zij benauwd wordt als zij oppast bij haar kleinkinderen. Dan wil zij nog wel eens wat harder lopen dan normaal. Zij vertelt dat zij altijd wat angstig is in het leven, voor alles wat zou kunnen gebeuren. Dit is toegenomen toen zij stopte met werken, omdat ze nu veel tijd heeft om te piekeren. Zij heeft nu besloten om positiever te denken, om meer aan zichzelf te gaan werken. Haar longfunctie laat een behoorlijk ernstig COPD zien, al in het derde stadium. Een paar weken later wordt zij opgenomen met een dreigend hartinfarct.
Het valt gelukkig mee. Zij besluit te stoppen met roken. Na een paar weken geeft zij aan veel rustiger te zijn geworden, meer tijd voor ontspanning te nemen. Haar piekeren was vooral ontstaan door de steeds aanwezige angst voor de gevolgen van het roken. Zij beseft dat zij nu echt iets goeds voor zichzelf heeft gedaan. Een half jaar later rookt zij nog steeds niet, de knop is om, haar conditie is veel beter.
Voor haar COPD zullen wij haar blijven controleren. Dan kunnen we tegelijkertijd haar scherp houden op het rookgedrag. Gelukkig rookt haar man niet. Van het uitgespaarde geld kopen zij twee gloednieuwe fietsen.

Wanda

De stopper van week 42

Rico

Rico, 49 jaar, is een leuke, intelligente vent, die ik op vakantie heb ontmoet. Samen met zijn vrouw runt hij een kleinschalige camping. Vlak voor ons vertrek geeft hij aan te willen stoppen met roken. Als ik vraag waarom hij rookt zegt hij: “Ik was ooit gestopt, en ben toen weer begonnen omdat ik boos was, heel boos! En nu is het een manier om mij te onttrekken van alle dagelijkse beslommeringen. Ik heb er een apart piepklein balkonnetje voor, daar kan eigenlijk niemand anders bij, dus als ik even geen zin heb in andere mensen, ga ik roken.”
Ik zeg hem dat ik ook gek zou worden van altijd maar mensen over de vloer, maar dat hij zich ook op dat balkonnetje kan terugtrekken en wat anders kan gaan doen, bijvoorbeeld de krant lezen. De Pavlov-reactie van 'drukte- balkon-sigaret', snapt hij heel goed en hij is ervan overtuigd dat hij die kan doorbreken.
Bovendien vertel ik hem: "Regeren is vooruitzien; aan het begin van het seizoen weet je dat je momenten zal gaan krijgen waarop de drukte je zal overspoelen; maak nu alvast plannen voor wat je op dergelijke momenten zal gaan doen." Of hij echt een blijvende stopper is, dat zal de tijd leren, maar ik heb er alle vertrouwen in.

Pauline

De stopper van week 41

Mevrouw van Buren

Mevrouw van Buren is 80 jaar en heeft COPD na jarenlang veel roken. Toen ik haar drie jaar geleden leerde kennen, gaf zij bij het eerste bezoek zeer beslist aan dat zij nooit, maar dan ook echt nooit zou gaan stoppen met roken.
'Het heeft geen zin om er over te praten dokter, ik doe het toch niet!'
In de periode daarna is zij 5 keer opgenomen geweest met een exacerbatie, en steeds als ik haar zag vroeg ik vriendelijk of ik het over het roken mocht hebben, maar het antwoord was altijd: ‘Dat heeft geen zin, ik stop toch niet' en dan gingen wij over tot de orde van de dag: inhalers voorschrijven, prednison en soms wat antibiotica.
Ondertussen volgde ze wel al onze activiteiten op de voet: interviews in kranten en tijdschriften, radio en tv optredens etc. Gister was ze na een half jaar weer eens bij mij op de poli en zei: 'Ach, ik dacht het moest er toch maar eens van komen, dus ik ben al 4 maanden gestopt met roken.' Ik viel zowat van mijn stoel van verbazing en vroeg haar hoe dat zo was gekomen.
'Ach , jullie meisjes werken er zo hard aan, dus ik ben dat boek van jullie toch maar eens gaan lezen en toen ik las wat voor een troep ze in een sigaret stoppen...., toen moest ik ze niet meer, het lijkt verdomme de inhoud van mijn keukenkastje wel.'

Pauline

De stopper van week 40

Brief van een patiënt

Al sinds mijn 12e heb ik gerookt. Al zeker meer dan 50 keer heb ik geprobeerd te stoppen, zowel met als zonder nicotinevervangers. Het boek van Carr werkte bij mij welgeteld 1 dag, want ik geloof nou eenmaal niet in monsters. Ook mijn twee zwangerschappen konden me niet van het roken afhouden, weliswaar beperkt tot een minimum. Nadat ik jullie op televisie had gezien, heb ik jullie boek aangeschaft. Ik ben niet meteen gestopt met roken na het lezen ervan, maar wel begonnen met serieus erover na te denken. En na nog een paar keer een stukje te hebben gelezen ben ik nu op mijn 39ste bijna 4 maanden (15 weken en 3 dagen) gestopt.

Het is af en toe nog moeilijk maar ik ben superblij en trots: mijn vrienden en mijn echtgenoot hadden nooit verwacht dat ik ooit nog echt zou stoppen met roken. Gisteren heb ik de Dam tot Damloop uitgelopen. Ik nader de 40 maar heb me bij mijn bewustzijn nog nooit zo fit gevoeld. Ik heb al narigheid meegemaakt zonder te roken, ben naar feestjes geweest zonder te roken en het leven is desalniettemin heel leuk. Ik ga nooit meer roken.
Ontzettend bedankt. Door jullie boek, en dan vooral de uitleg over het hoe en waarom van ontwenningsverschijnselen, heb ik eindelijk het idee dat ik deze verslaving voorgoed kan overwinnen. Nogmaal dank, ook namens mijn kinderen.

Esther Elsinga

De stopper van week 39

Volkert

Volkert, 50 jaar, heeft volgens zijn eigen zeggen 'een kort lontje'. Meerdere malen heeft hem dit problemen opgeleverd, zowel prive als op zijn werk.
'En ja , dan moet ik een sigaret hebben...'
Volgens Volkert helpt de sigaret hem om zijn woede te beteugelen, en kan hij dus absoluut niet zonder. Maar nu stuurt de vaatchirurg hem naar onze rookstop poli omdat de beenvaten aan het dichtslibben zijn. Een probleem dat we vaker zien bij zware rokers.
Met behulp van Champix en intensieve begeleiding lukt het hem uiteindelijk om blijvend de sigaretten te laten staan.
'En weet je, dok, wat nou het gekke is, als er nu weer eens gezeik is, ben ik veel rustiger. Laatst nog was er weer eens wat op het werk met een niet kloppend budget. Vroeger was ik dan uit m’n dak gegaan, om vervolgens buiten driftig te gaan staan roken, maar nu was ik de rust zelve, vindt u dat nou niet raar..?'

Wanda

De stopper van week 38

Persoonlijke brief van een patiënt

TWEE VROUWEN HIELPEN MIJ NA 47 JAAR VAN HET ROKEN AF

Vorig jaar kreeg ik weer in hevige mate last van zogenaamde etalagebenen. Tijdens een consult aan de vaatchirurg van het Rode Kruis Ziekenhuis, mevrouw Dr. De Nie, vroeg zij mij of ik nog rookte. Ik moest deze vraag met een volmondig JA beantwoorden.

Ik wist natuurlijk al tientallen jaren dat roken slecht is voor hart en bloedvaten, maar de verslaving aan nicotine was erger. Het lukte mij niet om ermee te stoppen. Cabalero zonder filter, Camel met filter was minder slecht, Marlboro Light met filter was niet zo slecht. De aantallen werden wel wat minder sinds ik gestopt was met werken. De laatste jaren rookte ik niet meer in huis, maar buiten in de tuin. Voor mijn gevoel deed ik er toch wel iets aan. Maar stoppen lukte niet. Allen Car, nicotine kauwgom en een paar keer een laserbehandeling hadden niet het gewenste resultaat.

Dr. De Nie gaf mij een briefje voor de longafdeling van het RKZ en adviseerde mij het boek te kopen:

Nederland stopt! met roken

Ik maakte een afspraak met de longarts, Dr. Wanda de Kanter.
Zij had samen met een collega het boek geschreven. Beiden wilden zij de longklachten bij de wortel aanpakken. Na een beperkt longonderzoek hadden wij een aantal gesprekken. Uiteindelijk besloten wij samen, de dokter en ik, om op 1 december 2008 te stoppen.

Tot nu toe rook ik nog steeds niet. Zelfs geen trekje genomen. Per saldo is het mij mee gevallen.
Ik heb altijd gedacht: het lukt mij nooit, ik ben te slap!

Onderstaand een paar tips uit het boek waarvan ik denk dat die, althans voor mij, doorslaggevend zijn geweest.

Punt 1: Als je een keer in de fout gaat is dat niet zo heel erg. Gewoon doorgaan met stoppen.

Het stelt je op de een of andere manier op je gemak.

Punt 2: Nicotine pleisters plakken, desnoods voor de rest van je leven.

Ik heb ze 3 maanden gebruikt.

Punt 3: Het snakken naar een sigaret duurt maar 3 minuten. Daarna verdwijnt dat verslavingsgevoel weer.

Ik heb mijn horloge erbij gehad. Het werkt echt. Bij 20 sigaretten per dag duurt dat rotgevoel dus maar 20 x 3 minuten = 60 minuten (1 uurtje per dag).

Punt 4: Stel je er goed op in als je bij rokers op bezoek gaat of naar een kroeg of restaurant, waar iedereen buiten staat te roken. Soms valt dat niet mee.

Zo hebben de twee dames mij van het roken afgeholpen. Het is een geweldige ervaring.

Dames hartelijk bedankt!!!

De stopper van week 37

Christiaan

Christiaan, 41 jaar, is sinds 2 jaar gescheiden en heeft veel stress rondom alimentatie en bezoekrecht aangaande zijn 2 kinderen van 8 en 10 jaar.
Hij heeft zijn huisarts om een verwijzing gevraagd naar onze rookstop poli.
Hij vertelt: 'Ik heb nog nergens last van, maar op een of andere manier voel ik mij meer verantwoordelijk voor mijn kinderen dan toen ik nog getrouwd was. Ik mocht van mijn vrouw toch nooit iets met de kinderen doen. Al toen ze klein waren en ik ze een keer aankleedde, dan had ik ze de verkeerde sokjes aangetrokken. Alles wat ik met ze deed, deed ik verkeerd in haar ogen, dus op het laatst hield ik mij maar afzijdig.
Maar nu: 1 dag per week en 1 weekend per 2 weken zijn ze helemaal van mij alleen: en ik vind ze geweldig!! Ik voetbal met mijn zoontje en help mijn dochter met haar topografie. Ik probeer zo gezond en lekker mogelijk voor ze te koken en dat lukt aardig, al zeg ik het zelf.
Nu pas besef ik dat ik vanwege hen zo gezond en zo oud mogelijk moet worden, dus ik wil stoppen met roken.'
Met vallen en opstaan is Christiaan uiteindelijk gestopt. In de eerste instantie heeft hij na 2 maanden één keer een terugval gehad, na een ruzie met zijn ex.
Van de week zag ik hem terug en hij vertelde stralend nu al 10 maanden gestopt te zijn.

Pauline

De stopper van week 36

Ingrid

Ingrid is 40 jaar oud. Zij wordt verwezen door de plastisch chirurg. Ik schat Ingrid op een jaar of 50. Zij is erg gerimpeld. Dat was ook de reden voor haar bezoek aan de plastisch chirurg. Zij wil een intensieve facelift ondergaan. Bijna dagelijks krijgt zij te horen dat ze er voor haar leeftijd wel erg oud uitziet. De plastisch chirurg heeft haar verteld dat dat door het roken komt. Dat je 5 keer zoveel rimpels krijgt van het roken. Niet iedereen even erg natuurlijk, maar als gemiddelde is dat wel wetenschappelijk aangetoond. Hij wil haar niet opereren zolang zij nog 45 sigaretten per dag rookt.

Ingrid heeft jaren gespaard voor deze ingreep en nu moet het ook gebeuren. Zij voelt er niets voor om naar een andere plastisch chirurg te gaan die haar wel wil opereren als ze rookt. Ze weet inmiddels dat de wondgenezing veel slechter is door de slechte huiddoorbloeding bij rokers. Dat er meer wondinfecties optreden; dat er meer litteken-vorming zal ontstaan en dat ondertussen de huidveroudering doorgaat.

Zij rookt omdat al haar vriendinnen roken, omdat het zo gezellig is, omdat zij nu eenmaal een zenuwpees is. 'Het hoort gewoon bij me.' Als zij het boek heeft gelezen is zij nogal ondersteboven, maar ook nog gemotiveerder om te stoppen. Omdat zij zoveel rookt en heel erg tegen de hunkeringen opziet, besluit ik haar champix te geven.

Ze mag gewoon doorroken. Na 3 weken zie ik haar terug, ze rookt nog maar 20 sigaretten per dag. Zij heeft een vriendin gevonden om samen mee te stoppen. Ze heeft de hele wereld verteld dat zij gaat stoppen. Van het uitgespaarde geld kan ze straks een deel van haar cosmetische ingreep betalen. Ze zet het opzij. Het huis is rookvrij gemaakt, net als de auto.

Een week later is de stopdag. Zij kan als extra nog nicotine zuigtabletten nemen. De derde dag bel ik haar. Het is vreselijk die hunkeringen die dag. Ze duren en duren, maar ze houdt vol. De weken erna zakken de hunkeringen af. Na een maand voelt zij zich veel beter, de huid ziet er beter uit. Drie maanden later wordt zij geopereerd. Als ik haar terug zie, ziet zij er echt goed uit. Ze is inmiddels 6 maanden gestopt, haar conditie is beter en ze is in het algemeen vrolijker. En zo ontzettend blijf dat ze van die verslaving af is.

Wanda

De stopper van week 35

Gedicht: Adieu

Adieu sigaret…
We waren lang tesaam
Over berg en door dal beiden gegaan
In kroeg en op feest lachte je mee
Storm en stress maakte je gedwee
Je gaf me houding op onzeker moment
Ik vertelde verhalen die jij slechts kent

Adieu sigaret…
Zo vaak mijn steun en toeverlaat
Het is nu dat onze weg zich scheiden gaat
Trouw aan mijn zij bij vreugd en verdriet
Omklemde je me vaster en merkte ik niet
Dat je mijn vrijheid verkrachtte
En mijn gezondheid minachtte

Adieu sigaret…
Blijf maar daar waar je hoort
Met ferme tred ga ik ver van je voort
Vrij van je keten, trots op de breuk
Voel ik me fier gelijk een statige beuk
D'onzekere weg lijkt moeilijk en zwaar
Maar weg van je verleiding en stille gevaar

Anton Kruining, 24 december 2008

De stopper van week 34

Pim

Pim is net 60 jaar geworden. Over 2 jaar gaat hij met de VUT. Hij heeft een camper gekocht waarmee hij met zijn vrouw gaat rondtrekken. Na 40 jaar hard werken verheugt hij zich hier mateloos op.

Omdat hij wat hoest en bij traplopen wat benauwd is, wil hij toch eens een "check up" hebben van de longarts. Pim rookt vanaf zijn elfde jaar 2 pakjes shag per week. Hij heeft nooit een stop-poging gedaan. Gewoon nooit over nagedacht. En niemand die er ooit wat van heeft gezegd. Hij komt 1-2 keer per jaar bij de huisarts voor een bronchitis. Ook de huisarts heeft nooit iets over zijn rookgedrag gezegd.

Ook komt hij regelmatig bij de uroloog met blaaskanker. Dat openbaarde zich 2 jaar geleden, toen hij met bloedplassen kwam. Ook de uroloog heeft nooit de relatie met het roken verteld.

De longinhoud is sterk verminderd, de uitademing is nog maar 35% van wat het moet zijn. Na een kuurtje prednison en wat inhalers is de uitademing nog steeds met 60% afgenomen. Pim heeft een ernstig COPD. Hij is verbijsterd. Ik leg hem uit hoe de longfunctie langzaamaan daalt zonder dat je er klachten van hoeft te hebben. Je past je onbewust aan, neemt de trap een keertje minder.

"Waarom rookt u eigenlijk?" Pim haalt zijn schouders op. Gewoonte, eigenlijk verder niets. Ook bij doorvragen geeft roken eigenlijk niet zoveel prettige ervaringen. Hij moet gewoon de hele dag draaien en roken.

Doorpratend over zijn hobbies vertelt hij over zijn vrijwilligerswerk bij de kerk. Hij is diep gelovig. En dan zegt hij opeens: "Het is te gek voor woorden, ik denk niet dat God het goed zou vinden dat ik mezelf zó beschadig. Ik stop. Vandaag!" Later leg ik hem de verslaving uit, de lichamelijke kant die maar 4 weken duurt en de geestelijke, of gewoonte, verslaving die veel langer kan duren, maar geleidelijk aan minder zal worden. Ook vertel ik hem dat zijn COPD door het roken komt. Als hij doorrookt, kan hij inderdaad over een paar jaar niets meer. Maar als hij stopt met roken zal het verval van de longinhoud stoppen.

Ook leg ik hem uit dat blaaskanker eigenlijk alleen maar bij rokers voorkomt. Ik zie hem een paar keer terug, voor zijn COPD en om hem te begeleiden met het 'gestopt blijven'. De knop was om op de eerste polikliniek-dag. Een jaar later gaat het veel beter, hij is nog steeds gestopt. Hij is minder kortademig. Zijn vrouw en hij hebben de camper gekocht. God helpt.......

Pauline

De stopper van week 33

Anja

Anja (45 jaar) voelt zich moe en slap. Na elk griepje is zij langdurig pieperig en snotterig. Vanaf haar veertiende jaar rookt ze. Haar tante overleed aan longkanker. Haar man rookt niet.

Nadat zij gerustgesteld is, dat zij niet ook longkanker heeft maar slechts "beginnend COPD" met een nog vrijwel normale longfunctie, hebben we een gesprek over het roken.

Ik leg haar uit dat rokers vaker verkouden zijn en ook langer. Er is 1,5 keer zo vaak ziekteverzuim.

Anja rookt omdat zij het lekker vindt, na een kopje koffie en na het eten. Soms ook uit pure verveling. Maar, zegt ze er direct achteraan, ik verveel me eigenlijk nooit.

Zij wil graag stoppen, omdat ze graag 100 wil worden, en de toegevoegde waarde van de sigaret niet goed ziet. Ook is zij bang voor longkanker, wat wel heel dichtbij kwam.

Nog geen 3 dagen later heeft zij het boek uit en een actieplan gemaakt, hoe goed voorbereid te stoppen. Ik zie haar 2 weken later terug. Tot mijn verbazing is zij al gestopt met roken, goed voorbereid, maar cold turkey, als verjaardagscadeau voor haar man. Als zij hunkert, rent zij de trap een keertje op en af; in plaats van een sigaret na het eten neemt zij een druivensuiker. Haar collega's proberen haar mee te nemen naar het rookhok. Zij probeert het 1 keer, maar zij vindt het er stinken. Als ze 's ochtends schoongewassen kleren aantrekt en haar parfummetje opspuit, bedenkt ze hoe gek het is om daarna je weer vies te roken.

Na drie maanden zijn de hunkeringen al vrijwel verdwenen. Af en toe een vaag gevoel van onrust dat na een paar seconden weer verdwijnt. Om terugval te voorkomen zie ik haar dat jaar nog 2 keer terug. Een jaar later nemen we afscheid. Misschien had dat wel na 3 maanden gekund, maar je weet het nooit. Maak in ieder geval een afspraak als je je aandrang voelt terugkeren. Bedenk je dat in tijden van stress, woede en verdriet het risico blijft bestaan op terugval. Blijf voorbereid.

Wanda

De stopper van week 32

Victor

Victor (49 jaar) is opgenomen met een dreigend hartinfarct. Hij wordt opgenomen op de afdeling hartbewaking. Hij heeft dit eerder meegemaakt, zo'n 7 jaar geleden. Hij kwam er zo goed vanaf dat hij destijds, na 6 maanden gestopt te zijn met roken, weer was begonnen. Het feit dat zijn vrouw zoveel rookte, gaf de doorslag.
Nu is het anders. Hij moet met spoed in een academisch ziekenhuis, midden in de nacht gedotterd worden. De artsen doen hun best, uiteindelijk moeten zij ook nog wat stents in de kransslagaderen plaatsen. Die zijn behoorlijk vernauwd door ‘aderverkalking’, dichtgeslibd door de rook. De rit in de ambulance door de nacht zal hij nooit vergeten.
Zijn vrouw zit thuis en voelt zich ellendig. Door haar is haar man destijds weer gaan roken, zij voelt zich schuldig. Ze bedenkt een plan om stiekem te gaan roken, en dan ineens denkt zij, waar ben ik nu in godsnaam mee bezig? Ik stop gewoon, natuurlijk, voor hem, maar ook voor mijzelf. Die dag tijdens het bezoekuur zijn zij samen zeer emotioneel als zij haar voornemen vertelt. Een paar weken later zijn zij nog steeds samen gestopt.
Ik hoef niets meer te doen, maar Victor wil graag begeleid worden. Ik leg hen uit dat de lichamelijke ontwenningsverschijnselen al achter de rug zijn. Het ergste is voorbij. Ik adviseer hen alle sigaretten weg te gooien en van het uitgespaarde geld iets moois te kopen. We bespreken de risico's op terugval bij alcohol op een feestje, dat je de komende tijd voorbereid moet blijven. Ik zie hen dat jaar nog twee keer, de knop is om, zij hebben geen terugval meer gehad.
Better be safe dan sorry....

Pauline

De stopper van week 31

Kees

Kees is 48 jaar. Vanaf zijn vroege jeugd heeft hij astma, waarvoor hij de kinderarts bezocht. Vanaf zijn 17de is hij gaan roken, soms wel meer dan een pakje per dag. Zijn astma was de laatste jaren bepaald onrustig, ook hoestte hij elke dag wat slijm op. Als hij koude lucht inademt, wordt hij benauwd en pieperig. Er is nog nooit een longfunctietest gedaan. Begin dit jaar werd hij opgenomen met een groot hartinfarct.

Op zijn werk wordt het contract niet verlengd tijdens zijn ziekteverlof. Het is crisis, de eerste die er uit vliegen, zijn de werknemers met een contract. Hij wordt naar de longarts verwezen door de hartspecialist, omdat hij zo benauwd blijft, wat zich niet laat verklaren door zijn hartaanval. Zijn longfunctie is met 70% afgenomen, meer dan gehalveerd ten opzichte van zijn leeftijdsgenoten. Met wat inhalers en een forse stootkuur prednison wordt het iets beter. Hij heeft naast zijn astma, nu ook een ernstig COPD ontwikkeld. Onherstelbaar. Hij stopt het roken direct. Hij wil geen begeleiding, de knop is om, hij zal nooit meer roken.

Ik zie hem wel terug voor controle van zijn astma en COPD. Na 6 maanden rookt hij nog steeds niet, de knop is nog steeds om. Hij praat vol verdriet over zijn infarct, zijn ernstige COPD, en vooral over het verlies van werk. Had hij niet gerookt, dan waarschijnlijk geen infarct, een veel betere longinhoud en een vaste aanstelling. Wat veroorzaakt roken toch veel onzichtbaar leed, en niemand die het weet...

Wanda

De stopper van week 30

Karin

‘Ik moet en ik wil stoppen,’ zei ze kordaat toen ze op woensdagochtend bij me naar binnen stapte. ‘Ik heb een hoge bloeddruk, mijn cholesterol is verhoogd, zo gaat het niet langer.’ Karin rookt al 30 jaar, zij is nu 45. Zij rookt meer dan 20 sigaretten per dag en ze begint binnen een uur na het opstaan.
Ze rookt de hele dag omdat ze verslaafd is, als ze iemand op TV ziet roken, rookt ze direct mee. Na het eten vindt zij het gewoon lekker. Maar ze is er echt helemaal klaar mee. Zij is ooit drie jaar gestopt, maar tijdens een vakantie met rokende vrienden is zij zomaar weer begonnen, en dat is alweer vijf jaar geleden. Ze wil nu stoppen voor haar gezondheid en haar slechte gebit: het risico op een vervroegd kunstgebit doet haar griezelen. Bovendien schaamt ze zich voor de rooklucht die om haar heen hangt. Als haar man ook zou stoppen zou dat haar motivatie nog groter maken.
Ze vult het stoppen-stappen-plan nauwgezet in en begint ondertussen meer bewust te worden van elke sigaret die zij opsteekt. Het grootste deel gaat gewoon onbewust. Drie weken later is zij haar afspraak vergeten, maar als ik haar dan bel, komt ze alsnog. Haar man en zij zijn inmiddels samen al drie weken gestopt.
‘Ik deed het voor haar,’ zegt hij liefdevol, ‘maar ik ben blij dat ik het ook voor mezelf heb gedaan!’ Na een half jaar gaat het goed met beiden; hun dochter is ook gestopt; de hunkeringen treden nog maar sporadisch op en zijn vervaagd. Het woord hunkering is eigenlijk veel te groot voor deze ervaring. Het voelt aan als een prettige herinnering, zonder pijn of verlangen.
‘Toen ik mijn man vroeg om te stoppen, deed ie het niet. Toen ik niets vroeg, stopte hij mee. Het lijkt wel judo, dat stoppen met roken, heen en weer, buigen als bamboe.’
Na een half jaar is ook de snoepneiging verdwenen en zij hebben beiden een veel betere conditie. De tandarts is uitermate tevreden. Zij ruikt lekker en het tandvlees is tot rust gekomen.

Wanda

De stopper van week 29

Paul

Paul, 33 jaar is bouwvakker. Hij heeft geen makkelijk leven: zijn vrouw heeft MS (multiple sclerose: een spierziekte) en dat betekent dat er veel op hem neerkomt. Naast zijn werk moet hij ook veel in het huishouden doen en de kids verzorgen.
Dit is niet wat hij zich van het leven had voorgesteld: hij heeft z’n sigaretje dan ook nodig als momentje voor hemzelf, even tot rust komen na al het gesloof.
Hij komt bij mij omdat hij een paar dagen geleden een klodder bloed heeft opgehoest en nu heel erg bang is dat hij kanker heeft. Gelukkig kan ik hem na een aantal onderzoeken op dat punt geruststellen.
Maar het heeft hem wel aan het denken gezet: juist omdat zijn vrouw zo ziek is, moet hij sterk en gezond blijven. Het idee dat hij een dodelijke ziekte zou krijgen en zijn vrouw en kinderen in steek zou laten om zo’n stom kankerstokje vindt hij onverdraaglijk.
Omdat vorige stoppogingen bij hem in de eerste dagen steeds wegens gekmakende hunkeringen naar een sigaret misliepen, schrijf ik hem nu medicijnen voor zodat de hobbel van de eerste weken wat soepeler genomen kan worden.

Pauline

De stopper van week 28

Mevrouw Gersen

Mevrouw Gersen is er een van vier zussen, ze zijn alle vier zwaar verslaafd aan de tabak. Ik zie de een na de ander voor begeleiding om te stoppen met roken. Vandaag zie ik zus nummer drie. Ik ken haar al jaren, want ze is al vele malen met roken gestopt. Maar elke keer begon zij weer, gezellig met haar zussen.
Mevrouw Gersen heeft COPD, een paar jaar geleden kon zij nog alles, zoals wandelen en fietsen. De noodzaak om van de sigaret af te blijven, was haar steeds niet zo duidelijk. Nu heeft zij haar eerste opnames achter de rug voor haar COPD. Dit begon twintig jaar geleden als een rokershoestje, het maakte haar vijf jaar geleden af en toe benauwd bij een koutje en heeft nu geleid tot ernstige COPD: het laatste half jaar werd zij hiervoor twee keer opgenomen.
Nu weet zij dat het vijf voor twaalf is, ze is nu al drie maanden gestopt met roken. Dit keer gaat het haar relatief gemakkelijk af, zolang zij maar uit de rook van anderen blijft.
Ik adviseer haar dringend dat ook te blijven doen, omdat zij erg verslavingsgevoelig is. Elke keer als zij de rook van een roker inhaleert, ontwaken haar hersenen weer en schreeuwen om een sigaret. Nu zij gestopt is, kunnen wij ook veel meer voor haar betekenen: de medicijnen werken beter, haar ondergewicht wordt minder, wij kunnen haar gaan bijvoeden en haar dan tegelijkertijd intensief gaan trainen.
Dan worden haar spieren sterker, dan wordt zij minder benauwd en zal ze zich beter gaan voelen. Haar longfunctie zal niet verbeteren: wat weg is, is weg. Maar revalidatie kan het verschil maken. Mevrouw Gersen is nog net op tijd gestopt.

Wanda

De stopper van week 27

Brenda

Brenda, 37 jaar, werkt bij de C1000 achter de kassa. Ze komt bij mij met klachten van chronisch hoesten. Geen wonder met haar 2 pakjes sigaretten per dag, denk ik, maar ik houd mij in. In deze fase commentaar geven, werkt averechts, weet ik uit ervaring.
Dus ik vraag haar waarom ze rookt. 'Ja, eigenlijk omdat de sigaret de enige is die mij niet veroordeelt. Het is m’n maatje.'
Als ik haar vraag wat ze hiermee bedoelt, komt de aap uit de mouw: ze voelt zich waardeloos vergeleken bij haar twee zusjes, die beide een goede opleiding hebben afgerond. Zo is haar oudere zusje schoonheidsspecialiste en de jongste is dierenartsassistente.
Het leed zit diep, ze begint hartverscheurend te huilen. Hier kan ik haar als longarts niet voldoende bij helpen, dus verwijs ik Brenda door naar onze geweldige psychologe en vraag haar om Brenda ook alvast te coachen richting het stoppen met roken. Pas maanden later zie ik Brenda terug, ze lijkt wel een andere vrouw! Een prachtige en stralende vrouw, die is gestopt met roken!
Wat jammer toch dat sommige mensen zo moeilijk doen over begeleiding door een psycholoog. Brenda had maar vijf gesprekken nodig om in te zien dat ze voor velen een heel waardevol persoon is.

Pauline

De stopper van week 26

Vincent

Vincent was 51 jaar oud toen hij bij donderslag werd getroffen door een kleine attaque. Met restloos herstel, dat wel. Zo flitsend als hij begon te roken, is hij niet meer, zeker niet in zijn eigen beleving. Hij rookt vanaf zijn 17de, 25 sigaretten per dag. Hij wordt er nog net niet wakker van om ze 's nachts op te steken. Hij rookt direct vanuit zijn bed. Hij rookt omdat hij het lekker vindt, het allerlekkerst is eigenlijk de sigaret bij de koffie, vlak na het opstaan. De rest rookt hij meer uit automatisme.
Hij is ooit wel eens een half jaar gestopt. Waarom hij toen weer begonnen is, weet hij niet meer. Waarschijnlijk niet gemotiveerd genoeg, denkt hij. Nu is het wel heel erg belangrijk: een kleine attaque kan gevolgd worden door een grote, en die kans is vele malen groter bij rokers. Hij wil dolgraag stoppen, ook omdat hij hijgerig de trap opkomt, zijn conditie achteruitgaat en zijn leeftijd een rol gaat spelen. Zijn longinhoud is nog vrijwel normaal.
Ik spreek met hem af dat we elkaar over vier weken terug zullen zien. Dan heeft hij de tijd om het boek te lezen en het huiswerk te maken. Vier weken later zie ik hem terug, hij is dan al drie weken gestopt. Vincent houdt een uitgebreid dagboek bij van al zijn overwegingen. Hij is erachter gekomen dat biologisch eten het risico op allerlei rookgerelateerde ziekten niet doet verminderen. Dat je elke dag kan sporten en geheelonthouder kunt zijn, maar dat dat het roken niet compenseert. En dat je direct beloond wordt als je stopt: heel snel een betere conditie, verdwijnen van de rokershoest en minder hijgen. Dat wilde hij wel eens uitproberen. Waar de een de Pavlov-momenten vermijdt, zoekt Vincent ze op. Zijn sigaretten gooit hij niet weg. Hij is de baas over zijn verslaving. Ik vraag hem dat toch te doen, omdat in tijden van tegenslag de sigaretten net te veel in zijn bereik liggen. Niet dat het de tegenslag zal verminderen, integendeel, maar omdat je gewoon impulsiever bent als je boos of verdrietig bent.
Na een maand gaat het steeds makkelijker. Een sporadische hunkering laat hij komen en gaan, zonder ervoor weg te lopen. Hij werkt aan zijn conditie en hij voelt zich jaren jonger. Zijn angst voor een attaque is op de achtergrond geraakt. Als hij zijn koppen koffie halveert, slaapt hij weer prima. We zien elkaar nog twee keer dat jaar, dan nemen we afscheid. De knop was eigenlijk al snel om.

Wanda

De stopper van week 25

Alex

Alex, 41 jaar, heeft een goede baan, leuke vrouw en drie schatjes van kinderen. Gezondheidsproblemen heeft hij (nog) niet ondanks het feit dat hij bijna een pakje sigaretten per dag rookt, en dat al vele jaren. Toch heeft hij zijn huisarts gevraagd om een verwijzing naar onze rookstoppoli, want hij wil witte tanden. Hij heeft zichzelf een bleekbeurt beloofd met het uitgespaarde geld als hij 4 maanden lang niet rookt.
Ik zeg het niet hardop, maar hij heeft wel gelijk: Alex ziet er leuk uit, maar hij moet bij wijze van spreken wel z’n mond dichthouden en al helemaal niet breeduit lachen, want zijn gebit zit vol bruine aanslag.
Alex heeft eigenlijk nog nooit een poging tot stoppen gedaan, zag voorheen het nut er niet van in en weet eigenlijk heel weinig over z’n verslaving. Ik raad hem ons boek aan en bij het tweede bezoek vertelt hij dat met name het verschil tussen de chemische verslaving en de gedragsmatige kant van de verslaving hem de schellen van de ogen deed vallen. “Ik ben dus niets anders dan een kwijlende hond die een belletje hoort, als ik denk dat er bij mijn kopje koffie een sigaret hoort.”
Het idee dat hij op een hond lijkt, vindt hij zo stom dat dat hem weerhoud om nog één sigaret op te steken en vier maanden later is het zover: na de rookstop en de bleekbeurt komt hij met een stralende lach mijn spreekkamer binnen!

Pauline

De stopper van week 24

Jacques

Jacques is 45 jaar. Hij wordt verwezen door de internist om te stoppen met roken. Hij was dit jaar opgenomen met trombose en longembolie. Longklachten heeft hij echter niet. Hij rookt (vanaf zijn tiende jaar) meer dan 30 sigaretten per dag. Hij bezocht de huisarts om te stoppen met roken. Die vond dat hij dat zelf maar moest doen. Hij gaf wel pillen, maar vond begeleiding overbodig. Jacques voelde zich in de steek gelaten. Hij rookt altijd en overal, hij deed echter in een ver verleden een stoppoging. Die duurde 8 weken en waarom hij toen weer begon, is hij vergeten.
Hij wil nu stoppen omdat hij, na zijn ziekenhuisopname, bang is om nog meer ziekten te krijgen. Hij wil een goed voorbeeld zijn voor zijn kinderen, die nu 10 en 11 jaar zijn. Het is precies de leeftijd dat hij zelf begon. Hij gunt hen deze verslaving niet.
Hij voelt zich opgejaagd door het roken, door het roken zelf en als hij wil gaan roken. Een opgejaagd dier. Hij heeft er vertouwen in dat het gaat lukken. Hij heeft het toch al eerder 8 weken volgehouden!
Jacques is goed voorbereid gekomen. Hij heeft het boek gelezen, het stoppen-stappen-plan ingevuld en hij heeft besloten dat hij met behulp van pillen wil stoppen: nortrilen, een antidepressivum, dat vergoed wordt. Zijn motivatie om te stoppen heeft hij geprint en geplastificeerd in een oud sigarettendoosje gedaan. “Ik bepaal de stopdatum. Als jij me van de berg afduwt, zal ik wel volgen..." In de kinderkamer van zijn kinderen heeft hij een waslijn opgehangen waaraan zijn uitgespaarde geld, elke dag een briefje van 5 euro, aan wordt gehangen. Zijn kinderen juichen elke dag als hij er weer een briefje aan komt hangen...hij wordt beloond.
4 weken later is hij nog steeds gestopt. Het is niet makkelijk, er zijn dagen vol hunkeringen. Ik adviseer hem hier niet voor weg te lopen, maar een trap snel op en af te rennen en een dextrose puur na de maaltijd te nemen. Ik voeg een nicotinepleister toe aan de pillen. Ik geef hem mijn e-mailadres.
Na 3 maanden is hij nog steeds rookvrij, de nortrilen is gestopt. We zullen hem dit jaar nog een paar keer zien. De kans op terugval is nog niet geweken, maar de knop is echt om. Het voordeel van het harde werken is dat je wel zal oppassen nog eens te beginnen.

Wanda

De stopper van week 23

Vincent

Vincent is 50 jaar en sinds zijn 46ste jaar weduwnaar. Zijn vrouw stierf aan longkanker. Ondanks het feit dat zij er razendsnel bij was, overleed zij binnen een paar maanden. Vanaf de eerste dag dat zij de polikliniek longziekten bezocht bleken er al uitzaaiingen te zijn. Hij heeft zijn twee kinderen alleen opgevoed. Hij mocht van zijn baas 3 dagen gaan werken tot de kinderen groot genoeg waren.
Al die jaren heeft hij zich suf gerookt. Hij rookt vanaf het moment dat hij opstaat, tot het moment dat hij gaat slapen. Maar niet binnen, niet waar de kinderen bij zijn. Na het opstaan duikt hij in zijn gestreepte badjas het balkon op. Hij rookt omdat hij het lekker vindt, en het helpt hem zijn stress beter aan te kunnen. Hij voelt het als een fysieke behoefte, gezellig vindt hij het niet. Hij schaamt zich ook voor zijn roken, zeker nu hij vader en moeder tegelijk moet zijn voor zijn 2 kinderen van nu 8 en 10 jaar. Hij kan het niet uitstaan dat hij zo verslaafd is. Hij heeft er wel vertrouwen in dat hij met begeleiding kan stoppen, hij heeft immers voor hetere vuren gestaan. Als we het stopproces bespreken, benoem ik de rouw, die hij zelf zo goed kent. Het verdriet, de boosheid, de ontkenning en uiteindelijk de acceptatie.
Dat gaat ook optreden bij het stoppen met roken. Mag je dat zeggen tegen iemand die rouw echt van binnenuit kent? Hij vindt het absurd. Later vertelt hij dat het precies zo was...
Als hij de volgende keer terugkomt, is hij al gestopt. Hij voelt zich wat leeg en verdrietig, zo zonder sigaret. Ik vertel hem dat dat echt over gaat. Ook adviseer ik hem niet in de rook van een ander te gaan zitten: daardoor ga je automatisch kopiëren in je hoofd, en voor je het weet steek je er weer eentje op. Daarbij zuigen je nicotinereceptoren de nicotine op, waardoor je meer wilt.
Hij vertelt 4 weken later dat hij er nog lang niet is, maar dat hij nooit meer gaat roken. Voor de moeilijke momenten gebruikt hij nicotinetabletjes. Ik verwijs hem naar een psycholoog voor wat extra begeleiding rond het rouwproces van zijn vrouw. Het lijkt dat nu de rook om zijn hoofd is verdwenen de rouw even terugkomt, maar het komt goed. Twee maanden later straalt hij, het ergste is achter de rug, de gesprekken met de psycholoog hebben hem enorm geholpen. Beter dan de sigaret hem al die jaren hielp...hij is een ex-roker!

Pauline

De stopper van week 22

Freek

Freek is 46 jaar. Hij wordt verwezen door de praktijkondersteuner van de huisarts, zonder verwijsbrief. Hij rookt al 30 jaar een pakje shag per dag. Na een groot ongeluk zit hij al jaren in de WAO. Hij rookt de hele dag, omdat hij het lekker vindt, omdat hij sinds zijn werkeloosheid en scheiding enorm in de shit zit. Hij heeft zoveel stress. Daarbij vond de psychiater het beter om nu nog maar niet te stoppen, omdat hij antidepressiva gebruikt. Ondanks de pillen van de psychiater heeft hij heel veel last van angst- en paniekaanvallen, waardoor hij de hele dag aan het hyperventileren is. Daarnaast voelt hij zich duizelig.
Maar Freek wil dolgraag stoppen: hij is heel erg gemotiveerd, hij hoest zijn longen uit zijn lijf, hij is regelmatig stik benauwd en hij baalt van zijn gele tanden. En het mag nergens meer, hij schaamt zich er ook voor. Wat zou hij graag willen dat shag nog duurder wordt. Zijn vader heeft longkanker. Hij heeft niet lang meer, hij is uitbehandeld.
Ik leg Freek uit hoe zijn verslaving in elkaar steekt. Dat lekkere van sigaretten is zijn verslaving, en dat hij de hele dag zijn eigen ontwenningsverschijnselen aan het behandelen is. Dat hij extra gestrest is, omdat hij de hele dag aan zijn verslaving moet voldoen. Dat nicotine je hartslag doet toenemen, waardoor de gevoelens van opgejaagd zijn alleen nog maar toenemen. Ik adviseer hem een boek of CD over mindfulness te lezen en nog eens met zijn psychiater te praten over zijn medicijnen, omdat die eigenlijk niet goed helpen.
Ik zie hem een paar weken later terug voor een vervolggesprek, als hij het boek heeft gelezen en het Stoppen-stappen-plan heeft ingevuld. Tot mijn grote verbazing en geluk is hij volledig gestopt met roken ... op de dag dat hij bij mij de deur uitliep. Hij heeft het boek van voor tot achter gelezen. Het was een verpletterende eyeopener voor hem. Hij is nu dolgelukkig: hij hoest niet meer en hij spaart voor een nieuwe televisie. Ook zijn chronische verkoudheid is verdwenen. Hij heeft al zijn rookwaar rigoureus weggegooid. Hij wil geen slaaf meer zijn van de tabaksindustrie, die hem zoveel jaren bedonderd heeft. Zo voelt hij het. Hij heeft weinig hunkeringen, hij is alleen bang wat er zal gebeuren als zijn vader zal komen te overlijden. Dat nemen we uitgebreid door. Wees voorbereid, koop nicotinetabletjes rond die tijd. En realiseer je dat, als je dan weer begint, je je vader er niet door terugkrijgt, je zal je juist nog ellendiger voelen.
Als hij de spreekkamer uitloopt, is hij vast van plan zijn broer ook te laten stoppen. We maken een afspraak voor over drie maanden, als hij eerder wil terugkomen, dan kan dat natuurlijk.

Wanda

De stopper van week 21

Bram

Bram is een keurige heer van 55. Hij is directeur bij de plaatselijke vestiging van een bank. Hij rookt al 33 jaar en vindt het, naar eigen zeggen, lekker. Problemen met roken heeft hij eigenlijk nauwelijks en stoppen kwam tot nu toe niet in zijn hoofd op. Hij begrijpt dat roken op kantoor en in publieke gelegenheden niet meer mag: het is logisch dat je de gezondheid van anderen niet mag benadelen. Hij vindt het voor zichzelf wel erg lastig: vooral tijdens de lange vergaderingen op het hoofdkantoor heeft hij soms moeite zich te concentreren en verlangt hij naar een sigaret.
Sinds begin februari hoest hij veel en is daarvoor naar de huisarts gegaan. De huisarts adviseerde hem een consult bij de longarts. En daar is hij nu, gebruind van de tennisbaan en fit om te zien. Wel loopt hij een beetje krom en heeft het roken, samen met de zon, zijn sporen in zijn gezicht getrokken. Zijn hoest klinkt best akelig. Ik stuur hem door voor een foto en een longfunctietest. De uitslag daarvan is niet goed: zijn longcapaciteit is maar 60% van de voorspelde capaciteit voor zijn lengte en leeftijd en hij heeft dus behoorlijk COPD. Ik stel voor dat hij gaat proberen te stoppen met roken en maak een afspraak voor over een week.

Als ik hem terug zie op de poli, vraag ik hem hoe oud hij wil worden. ‘Tsja’, zegt hij, ‘mijn vrouw en ik hebben al twintig jaar een vakantiehuisje in Noord Frankrijk, en eigenlijk vind ik het heerlijk om daar te klussen en te verbouwen. Het is nu al erg mooi, maar ik kan op mijn zestigste gebruik gaan maken van mijn levensloopregeling. Dan willen we er eigenlijk gaan wonen, maar je hebt me denk ik vorige week verteld dat ik eigenlijk niet gezond ben.’
Ik beaam dat het echt niet helemaal goed is en als hij zijn ideaal wil uitvoeren, moet er iets gebeuren. Ik vraag hem of hij zou willen stoppen met roken. Daar heeft hij afgelopen week veel met zijn vrouw over gesproken. Zijn vrouw vindt dat hij moet stoppen. Zelf is ze acht jaar geleden gestopt toen ze een operatie moest ondergaan. Tot mijn verbazing heeft hij in de tussenliggende week ons boek gekocht en gelezen. Daarnaast heeft hij ook nog een compleet ingevuld stoppen-stappen-plan bij zich. Zo snel had ik echt geen actie verwacht van iemand die zo graag rookt. We spreken af dat hij het eerst gaat proberen zonder medicijnen. Ik verwijs hem voor begeleiding naar de longverpleegkundige.

Pauline

De stopper van week 20

Jan

Jan is 51 jaar. Hij is hoofdconducteur bij de NS en hij heeft een probleem. Hij is 9 jaar geleden gestopt met roken, maar 3 jaar geleden weer begonnen. Hij rookt weer net zoveel als voorheen. Hoewel hij bijzonder gemotiveerd is om opnieuw te stoppen, lukt het hem niet. De huisarts heeft aangeboden om medicijnen voor te schrijven maar dat wil hij niet. Onlangs is een collega die net zo oud is als hij en ook flink rookte aan een hartinfarct overleden.
We doen eerst een lichamelijk onderzoek. Daar komt gelukkig niets zorgwekkends uit maar Jan wil echt stoppen. Het lukt hem alleen niet zonder hulp. ‘Weet u dokter, als weduwnaar ben je altijd alleen en dan is de sigaret je enige maatje. Ik weet dat het stom klinkt maar soms voel ik me gewoon eenzaam en dan geeft een sigaretje troost’. Ik zeg dat ik dat helemaal niet stom vind, ik herken het. Toen ik afscheid nam van mijn sigaretten 18 jaar geleden ging ik ook door een rouwproces. Mijn sigaretten waren mijn -verraderlijke- vrienden. Destijds stopte ik samen met mijn man die ook fiks rookte en we hadden elkaars steun hard nodig om door te zetten.
Het feit dat ik het begrijp, lucht Jan op, hij vindt zichzelf slap maar hoort nu van mij hoe venijnig de verslaving is. Ik vertel hem dat ik het nu na 18 jaar nog steeds niet aan zou durven om een sigaret op te steken. Net zoals je altijd een droogstaande alcoholist blijft, blijven veel mensen een gestopte roker. Dat is iets heel anders dan een niet-roker. Ik vraag Jan hoe ik hem het beste kan helpen. Zelf denkt hij dat het helpt als hij zijn ontwenningsverschijnselen en problemen om niet te roken met anderen kan delen. Hij wil geen medicijnen, gelooft niet in alternatieve methoden en dan is de keuze snel gemaakt.
We spreken af dat hij het stoppen-stappen-plan invult en een afspraak maakt voor een rookstopgroep. Na een maand zie ik hem terug op de poli. Wat ik al had verwacht, is gebeurd. Jan is gestopt, maar heeft het moeilijk. Zonder de steun van de rookstopgroep was hij, zo denkt hij zelf, zeker weer voor de bijl gegaan. De begeleiding helpt hem om vol te houden.
Gelukkig heeft het college van zorgverzekeraars in juli 2008 bepaald dat begeleiding tot de basiszorg hoort en dus vergoed wordt.

Wanda

De stopper van week 19

Mevrouw Verstraten

Mevrouw Verstraten is 58 jaar en heeft zelf nooit gerookt. Toch vind ik haar de stopper van de week en dat zit zo: ik zie haar 2 keer per jaar in verband met haar levenslange astmaklachten. De vorige keer vertelde ze al dat ze een enorme fan was van onze missie en dat ze het boek prachtig vond.
Dit keer kwam ze stralend binnen en zei als eerste: “Nou, ik heb er weer een heleboel laten stoppen hoor. Ik ga nooit op stap zonder een receptenblokje waar alle gegevens van jullie boek in staan. En als ik dan een roker tegenkom, dan ga ik eens vriendelijk vragen of hij of zij nou niet eens zou willen stoppen.
En als ze dan zeggen dat ze het wel willen, maar het zo moeilijk vinden, nou dan kom ik meteen op de proppen met jullie boek!
En het werkt! Mijn turkse buurvrouw is gestopt, de broer van een collega van mij is gestopt, m’n eigen dochter is gestopt en laatst op een verjaardag ontmoette ik ook een alleraardigste jongen, het neefje van een vriendin, en het is hem nu ook gelukt…”
Ik vind het fantastisch en vertel haar dat ik haar tot officiële ambassadeur van onze missie benoem, een echte stopper van de week!

Pauline

De stopper van week 18

Meneer Noord

Meneer Noord is 85, bijna 86. Hij komt elke drie maanden voor controle. Tegen de tijd dat hij weer wat blauwig wordt van het zuurstofgebrek. Hij heeft COPD maar redt zich daar nog steeds opmerkelijk goed mee. Hij is een beetje een medisch wonder. Het voorbeeld van die man waarvan men later zal zeggen: mijn opa heeft zijn hele leven gerookt en toch is hij 87 geworden. Meneer Noord is zijn hele leven boer geweest. Elke kanttekening over de gevolgen van zijn rookgedrag pareert hij vriendelijk met: nou ja dokter, ik word ook ouder en ach ja gerookt vlees bederft niet.
Hij komt altijd samen met zijn vrouw, ze zijn een hecht paar en mevrouw vindt het roken van haar man duidelijk minder.

Deze keer heeft mevrouw haar arm in een mitella. Ze is gevallen op straat. Het is redelijk goed afgelopen, maar ze is letterlijk ‘onthand’. ‘Ik kan normaal nog alles zelf hè dokter, maar nou ben ik toch zo blij dat ik hem nog heb en ze knikt naar haar man, hij moet me zelfs onder de douche zetten, want ik kan niks.'
Meneer Noord is rustig zoals altijd, maar hij heeft toch een glimlachje om zijn mond. Bij het lichamelijk onderzoek flapt hij het er uit: ‘Ik ben gestopt met die rommel dokter, zou het nog wat uitmaken op mijn leeftijd?’ Ik vind het een moeilijke vraag. ‘Voor uw bloedvaten is het altijd beter en ja voor uw longen kan het zeker geen kwaad’ zeg ik dan.
‘Nou misschien kan ik dan nog een jaartje of wat langer bij haar blijven. Moeder is 105 geworden, maar dat zal ik wel niet halen en die rommel was ik allang zat.’
Mevrouw glimt.

Wanda

De stopper van week 17

Karin

Karin is 45 jaar. Zij hoest al maanden. Langzaam aan doet het hoesten ook pijn. De huisarts heeft een longfunctietest laten doen in het ziekenhuis. Die laat al behoorlijk COPD zien. (Chronische bronchitis met luchtwegvernauwing: dit komt bij 20% van de rokers voor). Karin rookt al vanaf haar 14e jaar. Zij is moeder van 2 kinderen van 10 en 12 jaar. Zij rookt alleen in de keuken, een pakje per 2 dagen. Overigens is zij heel sportief: ze sport veel, en ze geeft intensief les in hardlopen. Ook dit gaat de laatste tijd minder goed.

Karin heeft 2 stopppogingen gedaan, maar die duurden niet langer dan 2 dagen. Zij rookt omdat zij het lekker vindt, het is gezelllig, bij een kop koffie en bij een glaasje wijn. Het is een gewoonte geworden. Haar motivatie om te stoppen is bijzonder hoog vanwege haar klachten. Maar zij vraagt zich wel af of die COPD wel door het roken komt, want zij rookt al zo lang, waarom zou dat nu ineens tevoorschijn komen. Ze wil ook stoppen omdat het nergens meer mag, en vanwege haar 2 jonge kinderen, zij rookt immers binnen. Ze heeft het idee dat het uiteindelijk makkelijker is als zij niet meer rookt, omdat zij zich nu toch een paria voelt, en zich schuldig voelt. Hier wordt zij dagelijks mee geconfronteerd.

Het zal haar helpen als haar omgeving haar fors gaat belonen als zij stopt. Ik leg haar uit dat het roken COPD kan geven, dat dat een sluipende ziekte is. De longfunctie gaat langzaamaan achteruit zonder dat je het merkt. Dat rokershoestje is al beginnend COPD. En pas als je meer dan 30-40% afname hebt, dan krijg je " ineens" klachten. Dat lijkt dan plots te beginnen , maar dat was al jaren aan de gang, zonder dat je dat door had. Daarom adviseren wij ook alle rokers boven de 40 jaar om een longfunctietest te laten doen. Wij geven haar informatie mee over haar COPD, we geven haar inhalers en een kuurtje prednison. Zij zal het stoppen-stappenplan uit het boek invullen.

Na 2 weken is haar longfunctie sterk verbeterd, zij voelt zich als herboren. Dan is het risico natuurlijk dat het stoppen met roken wat minder aantrekkelijk wordt. Voor haar was dat immers de belangrijkste motivator om te willen stoppen. Maar iemand om die reden niet te behandelen, is natuurlijk niet verantwoord.

We bespreken haar dagboek. Zij heeft zich goed voorbereid en we bepalen de stopdatum. In ieder geval is het belangrijk om nu alvast niet meer in huis te roken, ook niet onder de afzuigkap in de keuken. Als ik haar later bel, is zij niet thuis, maar haar partner neemt de telefoon op. Hij zegt dat zij gestopt is en dat hij haar elke dag beloond, hij is zelf ook gestopt. Op de volgende afgesproken dag belt zij af. Ik ben dan altijd bang dat iemand weer begonnen is. Als ik haar te pakken krijg, vertelt ze dat zij alweer 2 maanden gestopt is. De knop is om, hoewel het niet gemakkelijk is. Zij zal zich melden als terugval dreigt. Haar klachten zijn verdwenen.

Pauline

De stopper van week 16

Ton

Ton is net 50 jaar geworden. Het leven heeft hem niet meegezeten. Hij verloor zijn moeder al heel jong aan longkanker. Zelf is hij net aan darmkanker geopereerd en hij moet nabehandeld worden met chemotherapie.
Hij rookt vanaf zijn 12e jaar, de laatste 20 jaar zeker 50 sigaretten per dag. Hij heeft het roken ooit korte tijd gestopt, maar toen hij maagklachten kreeg en hij zeer chagrijnig werd van het stoppen, was hij weer begonnen. Hij rookt om rustig te blijven, zeker in tijden van stress. Hij rookt door om maar niet te agressief te worden tegen zijn directe omgeving. Hij rookt om zijn kwaadheid te beteugelen. Toch wil hij ook best graag stoppen, vanwege zijn vrouw en dochters. En omdat hij net zo ziek is geweest. En vanwege het verleden, zijn moeder die zo jong stierf. Hij heeft eigenlijk geen tijd om te stoppen. De volgende behandeling wacht. Ik adviseer hem het stoppen-stappen-plan in te vullen en om dat hij haast heeft, geef ik hem voor de zekerheid vast een recept voor champix mee.
Ik zie hem 2 weken later terug, hij is dan al 10 dagen gestopt! Van 50 naar 0, met wat pillen en zeer gemotiveerd. En het gaat hem goed af. Hij heeft nauwelijks hunkeringen, hij is een stuk rustiger geworden zonder zijn 50 sigaretten per dag. Die bleken hem alleen maar een opgejaagd gevoel te geven. Dat is wat nicotine doet: het jaagt je bloeddruk en je hartslag op! En ruzie heeft hij helemaal niet gehad. Ik heb diep respect voor hem, voor zijn moed, om vlak voor de chemotherapie zo'n daad te stellen. Hij is verbijsterd om het gemak waarmee het gaat. Al die stoppers van de week, wat een onzin, vertelt hij nu, ik geloofde er niets van, maar toch is het zo, het is vaak makkelijker dan je denkt!

wanda

De stopper van week 15

Carla

Carla is 30 jaar en 25 weken zwanger. Zij wordt verwezen door de gynaecoloog. Er is op de echo een groei-achterstand gesignaleerd van haar eerste kindje. Carla rookt een pakje shag per dag. Vanaf haar dertiende. Als je zelfs niet kan stoppen voor een ander zegt dat misschien wel iets over de ernst van de verslaving. Maar misschien ook wel niet. Als je gedachtekronkels maar sterk genoeg zijn, is het heel goed mogelijk dat zij alle goedbedoelde informatie van de gynecoloog wegstopt.

Zij begint te vertellen dat zij het eigenlijk onzin vindt dat de gynecoloog haar verwezen heeft. Haar moeder en haar zussen hebben alle zwangerschappen gerookt, en kregen allemaal prima kinderen, waaronder zij zelf. En als haar kindje wat kleiner is dan is de bevalling wel makkelijker.

Ik zeg haar dat ik het geweldig vindt dat zij ondanks haar bedenkingen vandaag toch is gekomen. En ik vraag haar of zij het goed vindt dat ik het met haar over het roken ga hebben, ook al is zij zelf gekomen uit vrije wil….

Patienten/clienten die verwezen worden voelen zich vaak niet zo vrij. Zij doen het voor de dokter, maar niet voor zichzelf. Zij geeft toestemming. Ik vraag haar waarom ze rookt. Zij rookt vooral omdat zij het heerlijk vindt en het haar helpt tegen de eenzaamheid. Haar motivatie om te stoppen, geeft zij een 4. Omdat ze toch wel denkt dat het misschien beter is voor haar kindje. En omdat het steeds meer geld kost.
Het vertrouwen dat het haar gaat lukken, áls zij eenmaal besluit te stoppen geeft zij een 9. “ Als ik iets wil, dan doe ik het ook. ” Dan leg ik haar het mechanisme van de lichamelijke en geestelijke verslaving uit. En hoe je het beste goed voorbereid kunt stoppen. Niet zomaar impulsief. We bespreken haar eenzaamheid: zijn er geen gezondere alternatieven om die aan te pakken? En of ik haar nu dan wat informatie mag geven? Zij is één en al oor.

Ik vertel haar over de effecten van nicotine in de moedermelk, over de effecten van meeroken op de luchtwegen en oortjes als het kindje geboren is. Na 2 weken zie ik haar terug, zij heeft veel gelezen en zij heeft veel inzicht gekregen. Zij besluit te stoppen, met begeleiding. Voor haar aanstaande kind. Maar ook voor haarzelf!

“Als de kinderen het huis uit zijn, kan je altijd weer beginnen…“ zeg ik, dit om het dragelijker te maken, nooit meer roken klinkt zo heftig. Drie maanden later wordt er een prachtige baby geboren, met een normaal gewicht. Carla is dan al drie maanden rookvrij. Zij heeft haar kind een prachtig cadeau gegeven. Van het uitgespaarde geld koopt ze nu prachtige kinderkleding.

Wanda

De stopper van week 14

Irene

Irene is 43 jaar en heeft borstkanker gehad, waarbij de gehele linkerborst moest worden afgezet. Zij vond het hele idee van wakker worden uit de narcose zonder borst zo onverdraaglijk dat zij koos voor een zeer langdurige ingreep. Hierbij werd eerst de gehele borst afgezet door een borstkanker-chirurg, waarna de plastisch chirurg de borst in dezelfde sessie reconstrueerde.

Dit is een zeer langdurige ingreep en de meeste doktoren zijn er niet enthousiast over. Irene had op internet over deze mogelijkheid gelezen en was onverbiddelijk:

"meteen reconstrueren en anders gaat ie er niet af!"

De plastisch chirurg adviseerde Irene om meteen het roken te staken, omdat de wondgenezing bij rokers zoveel slechter verloopt.
Irene slaat dit advies in de wind en redeneert dat ze niet kan stoppen, omdat ze al zoveel stress heeft. Dat wordt vollegdig beaamd door haar mamma-care verpleegkundige (die naar later blijkt zelf rookt…).

Eind van het liedje is dat de nieuwe borst van Irene, enkele weken na de operatie uitgescheurd is door slechte wondgenezing.
Irene is woedend. Enerzijds op zichzelf omdat ze met die lange operatie een groot risico nam en dat alles vanwege cosmetische motieven, maar niet de moeite had genomen om eerst het roken te staken.
Anderzijds is ze ook woedend op de mamma-care verpleegkundige, die haar in deze zo slecht geadviseerd had. "Bovendien", zegt Irene, "door de houding van de mamma-care verpleegkundige van 'rook maar door, je hebt al zoveel stress...' gaf ze mij ook het idee dat ik sowieso opgegeven ben".

Dat laatste is in Irene’s situatie beslist niet het geval: de behandeling is fysiek en emotioneel zwaar, maar de vooruitzichten zijn goed.
Irene stopt met roken en 2 maanden later ondergaat ze een dit keer succesvolle, tweede reconstructie.

Pauline

De stopper van week 13

Melinda

Melinda is 58 jaar en trotse oma van Annemijn van 5 waar ze twee dagen per week op past.. Ze kwam al drie jaar bij me met toenemende COPD klachten. Ondanks diverse adviezen om te stoppen met roken, is zij er niet in geslaagd om het roken te laten. Ze heeft tijdens eerdere consulten gezegd dat zij het er eigenlijk ook niet meer over wil hebben, het lukt toch niet.
Ik respecteer natuurlijk haar wens, het is haar leven. Haar bezoeken eindigen dus altijd met het uitschrijven van een recept voor geneesmiddelen die haar klachten zo dragelijk mogelijk maken.
In November kwam ze binnen met een bijna samenzweerderige glimlach op haar gezicht.
Dokter.. ik moet je wat vertellen… Verwachtingsvol kijk ik haar aan.
‘Ik ben gestopt met roken…’
‘Wat fantastisch roep ik en dat helemaal zonder hulp!’ De glimlach op haar gezicht wordt breder en ze schudt haar hoofd. ‘Nee, dat is niet helemaal waar, ik heb de beste rookstopbegeleidster gehad die je je kunt wensen, Annemijn!’
‘Vertel’ zeg ik verwachtingsvol.
Annemijn was dol op melk uit zuigflesjes. Omdat haar moeder vond dat ze daar te groot voor werd en continu melk sabbelen bovendien slecht is voor het gebit, werd er een plannetje gesmeed om Annemijn van de flesjes af te krijgen en Oma moest meedoen in het complot.
Annemijn had op televisie gezien dat kinderen in Afrika te weinig melk krijgen en ook geen flesjes hadden. Annemijn had er wel tien en dus was de oplossing gauw gevonden. De flesjes werden in een groot pak verpakt en naar het postkantoor gebracht voor de kinderen in Afrika.
Samen met Oma en de mevrouw van het postkantoor werden de flesjes uitgezwaaid en Annemijn kon nu niet meer aan flesjes lurken. Ze heeft het er graag voor over en na drie dagen lijken de flesjes vergeten; Annemijn drinkt voortaan uit een beker.
‘En nu komt het’ zegt Melinda. ‘Een week later kwam ik binnen om op te passen en Annemijn stond al met haar jas aan bij de deur:
’Kom Oma, we gaan jouw sigaretjes naar het postkantoor brengen want je bent te groot om nog te roken en in Afrika hebben ze vast ook geen geld om sigaretjes te kopen.’

(Helaas heeft de sigarettenindustrie deze vorm van ‘ontwikkelingshulp’ van Annemijn overgenomen en doet haar uiterste best om zoveel mogelijk Afrikanen tegen lage kosten verslaafd te krijgen)

Wanda

De stopper van week 12

Kees

Kees is 55 jaar oud. Er zijn meerdere vrienden van hem overleden aan een hartinfarct en longkanker. Al deze vrienden waren rokers. Ook hij is een forse roker. Hij wordt een beetje angstig van het feit dat de dood zo maar op de loer kan liggen. Zelf heeft hij ook al klachten van het roken. Na honderd meter lopen doen zijn benen pijn. Zijn bloedvaten zijn vernauwd door het roken. Hij heeft al meerdere stoppogingen achter de rug.

Kees heeft verschillende pogingen gedaan: Allen Carr, lasertherapie en hij is jaloers op allen die wel zijn gestopt met roken. Hij zegt dat hij dus wel een slap karakter zal hebben. Als er één ding echt onzin is, is dat mensen die roken slap zouden zijn. ONZIN! Het is doodgewoon verslavend, zouden er anders in Nederland dan 4 miljoen slapperds zijn?

Met ons boek komt hij op het spreekuur. Volledig gelezen, het stoppen stappenplan ingevuld, de ideale stopper.. Hij heeft de stopdatum ook al bepaald: de dag dat zijn favoriete voetbalclub speelt. In overleg besluiten we de stopdatum één dag uit te stellen en op de voetbaldag al zijn vrienden in te lichten, dat hij volgende week niet meer met hen mee gaat om te roken. Vertel het aan iedereen dat je gaat stoppen! Hij heeft ook een vriendin gevonden, die met hem gaat stoppen.

Belangrijk is voor hem dat een hunkering " maar " drie minuten duurt. En dat blijkt ook zo te zijn, het valt dus wel een beetje mee. Alle sigaretten die nog in huis zijn breekt hij doormidden. Hij koopt nicotinepleisters en zuigtabletten. De pleister plakt hij op.

De tweede dag valt bij het eerste kopje koffie de hunkering zelfs mee. De nicotinetabletjes neemt hij mee, voor de zekerheid, voor als het toch te erg mocht worden. Dat kan veilig. De totale hoeveelheid zal het nicotine gehalte van 20 sigaret per dag nooit halen.

Na 4 maanden gaat het nog steeds goed, er zijn elke dag nog 2 hunkeringen, waarvan de kracht afneemt. Hij is heel blij, dat de knop om is. Nu wordt het tijd iets aan de conditie te gaan doen..

Pauline

De stopper van week 11

Henny

Op 8 september is Henny gestopt met roken. Haar verslag:

'Ik ben gestopt omdat ik het niet meer voor elkaar kreeg om te roken, ik dacht werkelijk: ik stik erin. Ik was zo benauwd. Ik ben naar mijn huisarts gegaan. Hij stelde vast dat ik een longontsteking had.

De huisarts gaf me antibiotica. Het ging in het begin iets beter, maar op een gegeven moment werd ik nog benauwder, ik kon zelfs geen trap meer op. Ik kreeg pijn bij de ademhaling en hoge koorts. Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gestuurd. Daar kreeg ik een infuus met nieuwe antibiotica. Ik moest 13 dagen in het ziekenhuis blijven. Ondertussen ben ik weer thuis en ik realiseer me hoe ziek ik ben geweest.

Nu weet ik ook dat ik, behalve de zeer ernstige longontsteking, ook nog COPD heb. Ik weet nu ook dat ik zowel de ernst van de longontsteking en de COPD aan mezelf te wijten heb, dit door het roken komt.

Maanden later, ik rook nog steeds niet. Ik krijg heel veel complimenten dat ik nog steeds niet rook. Soms vind ik dat best moeilijk, omdat ik vind dat ik er niks voor heb gedaan. Ik was tenslotte helemaal niet bezig met met stoppen, want ik vond het veel te lekker.

Ik omschrijf het voor mezelf en voor anderen: door omstandigheden gestopt. Wel moet ik eerlijk toegeven aan mezelf dat roken echt erg slecht is voor je gezondheid. Deze bewustwording komt mede door de verschillende gesprekken met mijn longarts en longverpleegkundige en ook door het lezen van het boek Nederland stopt! Met roken.

Ik moest heel erg ziek worden voordat bij mij het muntje viel.

Het is nu 6 maart en ik rook nog steeds niet en ik wil ook niet meer roken want die benauwdheid en hevige pijn voelen WIL IK NOOIT MEER.'

Henny

De stopper van week 10

Max

Max, 60 jaar, wordt verwezen door de cardioloog. Max heeft steeds hartkloppingen waar de cardioloog geen oorzaak voor kan vinden, behalve dat hij erg snurkt en regelmatig 's nachts wakker schrikt met hartkloppingen. De vraag van de cardioloog is dan ook of Max een slaap apneu-syndroom heeft; (snurken met langdurige stops, met extreme moeheid als gevolg).

Max snurkt altijd, ook is hij kortademig. Hij rookt vanaf zijn tiende jaar, 25 sigaretten per dag. Zijn vrouw rookt ook. Hij heeft ooit 3 maanden niet gerookt. Hij rookt vanaf het moment dat hij wakker wordt en vindt het vooral erg lekker. Ook help het tegen de stress, nadat zijn zoon 2 jaar geleden overleed.

Nadat Max begrijpt hoe de rookverslaving in elkaar zit, en hij zich realiseert dat hij zijn zoon er niet mee terug krijgt, dat het 'lekker' vooral is omdat je je eigen ontwenningsverschijnselen behandelt, zijn snurken er door verergert, en nicotine zowel de hartfrequentie als de bloeddruk opjaagt, besluit hij binnen 4 dagen definitief te stoppen!

Zijn motivatie en vertrouwen dat het hem gaat lukken zijn beiden extreem hoog (9). Ondertussen is dat alweer 4 maanden geleden. De knop ging al heel snel om. Het aantal stops in de nacht is nog maar 9 per uur. Vooralsnog heeft hij geen behandeling nodig. Als hij ook nog een beetje aan zijn conditie gaat werken en wat afvalt, zal het snurken waarschijnlijk nog verder afnemen.

Zijn vrouw is ook gestopt. Van het uitgespaarde geld kopen hij en zijn vrouw een nieuwe televisie. Reken maar uit: voordeel van zo'n 2000 euro per jaar.

De longverpleegkundige begeleidt hem verder.

Wanda

De stopper van week 9

Anton

Anton, 68 jaar, bezoekt samen met zijn vrouw onze landelijke COPD-dag in het ziekenhuis. Mensen kunnen dan zonder afspraak binnen lopen en een longfunctie blazen, een conditietest doen op de staande fiets, informatie krijgen over voeding en medicijnen. Natuurlijk staan wij er ook met informatie over het stoppen met roken.
Al van verre zie ik Anton aan komen; dat wil zeggen zijn benen bewegen nauwelijks, hij heeft nog net niet letterlijk z’n hakken in het zand, maar hij wordt voortgeduwd door zijn veel kleinere vrouw, richting onze kraampje.
“Wat kan ik voor u doen?" vraag ik vriendelijk.
“Nou eigenlijk niets", bromt Anton, "maar mijn vrouw wil dat ik hier kom".
Ik vraag hem of hij het wel over het roken wil hebben en of hijzelf gemotiveerd is om te stoppen. Het antwoord had ik al verwacht : “Nee, ik wil helemaal niet stoppen, maar ik wil van het gezeur af ..”
Ik kijk hem aan en zeg zonder enig spoor van ironie: “ Dan zou ik gaan scheiden.”
Anton denkt toch dat ik een grapje maak en lacht, totdat zijn vrouw doodserieus zegt: “Nou ik overweeg dat wel, ik zou bij mijn zuster kunnen gaan wonen..”
Voor ons kraampje dreigt de boel te gaan escaleren en het kost ons even wat tijd om het echtpaar te kalmeren, na vijf minuten moeten ze zelf lachen om de situatie.
Maar ook is de realisatie daar dat het roken een serieus probleem is voor zijn vrouw, niet dat ze er nou fysiek zo’n last van heeft, maar het feit dat haar man - als hij zo doorgaat – misschien wel veel eerder dan zij komt te overlijden, vindt zij onverteerbaar.
Wij zorgen ervoor dat ook Anton’s kant van de zaak gehoord wordt en met een “misschien tot ziens” nemen we afscheid van elkaar.
Drie weken later komt Anton , dit keer vrijwillig, bij ons voor begeleiding bij het stoppen met roken.

Pauline

De stopper van week 8

Marieke

Marieke, 39 jaar, vertelt hoe zij gestopt is: “Het is alweer 5 jaar geleden, mijn jongste, Kevin, was 3 jaar oud. Het was 2 maanden voor zijn vierde verjaardag, de dag waarop hij voor het eerst naar school zou gaan. Hij was helemaal verzot op zijn speen en hij had dat ding dan ook dag en nacht in z’n mondje.
Alleen om even te eten of te drinken ging de speen even uit.
Ik wist dat Kevin voordat hij naar school ging, gestopt moest zijn met zijn speen, deels omdat de juffen geen speen toelieten in de klas (niet goed voor de taalontwikkeling ofzo), maar ook om eventueel pesten vanwege die kinderachtige speen voor te zijn.
De eerste dagen waren een drama: hij sliep slecht, en zeurde overdag continu om z’n “Dodo”( zijn woord voor speen). Mijn man zei wel eens: geef dat kind toch z’n zin, dan slaapt íe tenminste, maar ik wist dat het een kwestie van doorzetten was,en was dus best streng met Kevin.
Op een gegeven moment zat ik op een bank lekker een sigaretje te roken en Kevin klom bij mij op schoot en vroeg of hij “heel even maar..” zijn Dodo mocht hebben.
Ik begon geduldig uit te leggen dat het niet goed voor hem was, en dat als hij nu “heel even maar” op zijn speen zou sabbelen, het nog langer zou duren voordat hij er helemaal vanaf was etc etc…
Opeens was het alsof ik mezelf zag zitten: met die peuk in mijn hand , mijn kind vertellen dat hij moest stoppen met iets dat niet goed voor hem was en dat het allemaal een kwestie van doorzetten was…
Ik heb die sigaret meteen uitgemaakt , en een pact gesloten met Kevin: “Mama stopt met die vieze sigaretjes, en jij stopt met de speen…”
Gek genoeg kostte het mij helemaal geen moeite, ik schaam mij nu wel dat ik wel dwars door de twee zwangerschappen heen heb gerookt, omdat ik dacht dat het mij teveel stress zou geven om te stoppen…

Wanda

De stopper van week 7

Ans

Begin vorig jaar komt Ans op het spreekuur. Ze ziet er prachtig uit, zwaar opgemaakt. Zij is verwezen omdat zij hoest. Ze vertelt dat zij al 30 jaar depressief is. Daar krijgt zij medicijnen voor.

Haar hele familie rookt, al haar zussen roken, zij zelf is begonnen op haar twaalfde. Ze hoest al jaren, haar conditie is beroerd. Ze heeft altijd een snotneus. Ondanks haar slanke voorkomen snurkt ze fors. Daar heeft haar zus dan weer last van. Bij het onderzoek vallen haar gele tanden op, verder ziet ze er goed verzorgd uit. Ze heeft nog nooit eerder het roken gestopt. Zij houdt het maximaal twee uur uit zonder een sigaret.

Toch wil zij graag stoppen. Ik vraag haar dit ook aan haar psychiater te vragen. Die is gelukkig accoord. We bepalen de stopdatum. Haar psychiater past de antidepressiva aan. Ik zeg haar voorzichtig te zijn met koffie omdat als ze niet meer rookt, ze anders trillerig wordt en een opgejaagd gevoel kan krijgen van al die koffie, die nu minder snel wordt afgebroken.

Als ze terugkeert is zij stralend: haar loopneus is weg, haar uithoudingsvermogen is toegenomen, ze voelt zich veel rustiger dan voorheen. Een half jaar later vertelt zij dat ze door het stoppen veel meer zelfvertrouwen heeft gekregen. Ze krijgt heel veel complimenten en wat opvallend is: ze zegt dat zij meer zelfdiscipline heeft gekregen.. Zo zie je maar: wat uit onderzoeken van het laatste jaar is gebleken, bevestigt Ans: je wordt minder impulsief, je krijgt het heft weer in handen. Vandaag neemt zij ook haar zus mee, die wil ook wel stoppen. de olievlek is begonnen..

Pauline

De stopper van week 6

Carla

Veertig jaar is Carla. Ze is al een paar keer op de Eerste Hulp verschenen met een astma-aanval. Ze heeft al op de cardiologie gelegen met hartritmestoornissen. Ze snurkt. Ze rookt vanaf haar 14e jaar een pakje shag per 2 dagen. Ze is gescheiden en ze is alleenstaande moeder. Omdat haar hartritmeproblemen terug blijven komen en ze nogal eens gaat varen moet er een definitieve oplossing gevonden worden. Ze moet naar een groot centrum waar de hartbundel doorgebrand kan worden. Al eerder hadden we de relatie met haar astma, snurken en ritmestoornissen met roken besproken. Haar astma medicatie werkt veel minder goed zolang zij rookt. De kans op deze ritmestoornissen is twee keer zo groot als je rookt. Haar nieuwe vriend rookt ook, dat helpt niet.

Als ik haar terug zie, is ze samen met haar vriend al drie maanden gestopt. Ze heeft het nog een keer geprobeerd, een sigaretje op te steken. Zij werd er duizelig en misselijk van.

De knop is om. Een half jaar later is haar astma stabiel , haar ritmestoornissen zijn verdwenen, zij kan weer alles doen wat zij wil, lange tochten op zee maken... zij is vrij... I am sailing..............to be free.

Wanda

De stopper van week 5

Iris

De vaatchirurg verwijst veel rokers. Iris is 50 jaar. Ze heeft nu al vernauwingen in de bloedvaten van haar benen. Net zoals haar moeder, die eindigde met twee beenamputaties.

Iris heeft al een bypass van het been ondergaan. Zij rookt een pakje per dag, ze is ooit een paar jaar gestopt, maar is na een mislukte operatie door stress weer begonnen.

Iris wil nu toch echt graag stoppen, vanwege de angst voor een beenamputie en voor het geld. Zij besluit op de dag van haar eerste bezoek aan mij al direct te stoppen. Dat hoor ik een paar weken later..

Meestal vragen wij dat niet te doen, maar het zeer goed voorbereid en niet te impulsief te doen. Maar haar man stopte , haar dochter stopte, allebei om haar te helpen.

Haar zelfvertouwen steeg van een 2 naar een 8! Het uitgespaarde geld is opgegaan aan prachtige decoraties voor in huis. Zij kan weer een stuk verder lopen en wordt beloond door haar familie.

Na drie maanden zie ik haar weer terug. De knop is om. Zij heeft veel narigheid gehad, maar is niet gaan roken. Wat is dat toch een heerlijk gevoel als iemand het lukt!

Na deze overwinning wil ze graag iets doen aan haar overgewicht, om op die manier haar suikerziekte te beteugelen. Het doorzettingsvermogen is enorm toegenomen, nu zij heeft gemerkt dat zij wel degelijk de baas is over haar eigen leven.

Pauline

De stopper van week 4

Karel

Karel, 53 jaar, is zolang hij zich kan herinneren wat aan de sombere kant.
Hij wil wel stoppen met roken, want hij heeft net te horen gekregen dat die nare hoest en dat kortademige van hem een naam heeft: COPD.
Karel snapt ook goed dat als hij doorrookt, het verlies aan longfunctie alleen maar erger wordt.
Maar hij is bang, bang dat hij in een echte depressie raakt als hij afscheid moet nemen van de sigaret. 15 jaar geleden is hij echt depressief geweest en is daarvoor een tijdje voor behandeld. 'En dat wens je je ergste vijand niet toe..'
Ik leg hem uit dat uit onderzoek blijkt dat rokers – als ze stoppen met roken - uiteindelijk een betere stemming hebben dan rokers die doorroken, en voor de eerste periode schrijf ik hem Nortrilen voor, een anti-depressivum die ook ingezet wordt als rookstop medicijn.
Zo slaan we twee vliegen in één klap.

Wanda

De stopper van week 3

Sophie

Sophie, 29 jaar, is kapster en was behoorlijk verslaafd: 'Ik moet echt ieder uur een sigaretje, anders gaat het niet goed met me..' was het eerste wat ze tegen mij zei.
In de kapsalon waar ze werkt kwam er steeds meer commentaar van haar collega’s: ze baalden van het feit dat Sophie elke dag minstens vier keer een extra rookpauze nam, buiten de gewone pauze’s om. Al met al nam Sophie op die manier 18 extra vrije dagen op, zeiden ze.
Eerst vond Sophie dat onzin; stel je voor: ruim drie weken extra vakantie erbij, dat kon toch niet kloppen?!!
Het werd haar voorgerekend: 4 x 10 minuten (7 minuten per sigaret en 3 minuten naar buiten en weer naar binnen lopen) x 5 dagen = 3,3 uur per week.
Uitgaande van 45 werkweken per jaar is dat 45 x 3,3 uur = 148.5 uur
En dat is 148,5 : 8 werkuren per dag = 18,56 dagen per jaar .
Sophie kon kiezen van haar bazin: doorroken en vakantiedagen inleveren of stoppen. Gelukkig koos Sophie eieren voor haar geld. Ze is met behulp van begeleiding - zonder pillen of pleisters - nu al weer een half jaar gestopt.
'Gek he, ik vind het nu ook echt vies ruiken. Ook het haar van een klant die rookt stinkt gewoon, dat heb ik vroeger nooit geroken.'

Pauline

De stopper van week 2

Christien

Christien, 44 jaar , vindt van zichzelf dat ze niet rookt.
Nou ja , in ieder geval heel weinig. Maar soms als ze moe of chagrijnig is, dan heeft ze even een momentje voor zichzelf nodig. Daar hoort een sigaret bij vindt ze.
Is dat nu zo schadelijk voor haar gezondheid?
Waarschijnlijk niet, antwoord ik , hoewel er geen echt veilige dosis is, is de kans op schade als ze minder dan 5 sigaretten per dag rookt minimaal.
Nu is het wel zo dat ze de laatste tijd steeds vaker moe of chagrijnig is, want als ik haar een dagboekje laat bijhouden van iedere sigaret blijken er verdomd vaak dagen van 8 of 9 sigaretten bij te zitten.
Ik vraag haar eens een dag niet te roken, en Christien schrikt van het feit dat dit haar moeilijk valt : “ik ben toch helemaal niet verslaafd..??”
Maar ze mist het rustmoment. Ik leg haar uit dat het roken stress verergert want bij het roken van een sigaret stijgt de bloedruk en wordt de hartfrequentie verhoogd, dingen die ook bij stress gebeuren. De enige reden waarom zij zich rustiger voelt bij een sigaret, is dat ze succesvol haar onthoudingsverschijnselen bestrijdt.
Daarnaast ging ze altijd er rustig voor zitten, benen omhoog en een krantje erbij.
Dit zijn allemaal rustgevende maatregelen die 70% van Nederland zonder sigaret doet.
De sigaret hoort daar niet bij, dat is iets dat zijzelf zo bedacht heeft: een ingesleten gewoonte, die ook weer af te leren is.
Uiteindelijk lukt het Christien na zoveel inzicht om te stoppen.
En als ze moe of chagrijnig is?
Dan gaat ze nog steeds even zitten met de benen omhoog en het krantje erbij..

Wanda

De stopper van week 1

Dhr. Peters

Dhr Peters, 73 jaar, is ex register accountant en heeft nog steeds graag alle touwtjes in handen. Het is gelijk duidelijk bij het eerste contact dat ik als dokter hem niet zomaar kan vertellen welke inhalers hij moet nemen: op alles wordt doorgevraagd naar nut en eventuele bijwerkingen. Natuurlijk komt ook zijn rookgedrag ter sprake: ten minste 55 jaar lang een pakje per dag.
Aanvankelijk is hij wat sceptisch over het effect van tabak op het ontstaan van zijn forse COPD klachten.
Ik bespreek de bewijzen uit de medische literatuur geduldig met hem en kan, dankzij de internetverbinding en printer op mijn kamer, hem ook enkele uitgeprinte onderzoeksgegevens meegeven naar huis.
Het tweede bezoek vertelt hij: “Nou, u had gelijk hoor, ik heb het allemaal doorgenomen, en besloot toen maar te stoppen."
Zomaar uit het niets, zonder verdere hulpmiddelen.
Dit verhaal speelt zich in het verleden af; dhr. Peters zie ik ongeveer twee keer per jaar en hij is nog steeds gestopt.
Laatst vroeg ik hem waarom hij niet gestopt is toen er allemaal waarschuwingen op de pakjes gezet werden? “Omdat ik altijd eerst de bewijzen wil zien.” was zijn antwoord..

Pauline

De stopper van week 52

Karel

Karel is 75 jaar. Hij wordt door de hartspecialist verwezen omdat hij een lekkende hartklep heeft die vervangen moet worden. Het operatierisico voor zo'n ingreep is bij rokers verhoogd, ook treden er meer wondinfecties op.

Karel vertelt dat hij "bevrijd" is door de tabak in 1945. Voor hem staat de bevrijding destijds synoniem met het roken van sigaretten. Later ging hij varen. Aan boord was er vaak niet zoveel lekkers te eten. Om zijn honger te stillen hielp een sigaret. In de tuin stonden vroeger tabaksplanten in plaats van bloemen. Karel rookt nu vooral nog uit verveling. Hij is gemotiveerd om te stoppen. Niet alleen omdat hij geopereerd moet worden, maar ook omdat nu uit zijn longfunctie blijkt dat hij een behoorlijk COPD heeft. 40% afname, 60% nog over. Nog net genoeg voor een grote operatie, maar het houdt niet over. Karel stopt met roken nadat we uitvoerig zijn ingegaan op zijn gedachtenkronkels. Sigaretten maken je tot slaaf, en geven geen bevrijding. En honger heeft hij toch al lang niet meer. En om uit verveling geen nieuwe klep te kunnen krijgen is toch ook wel een beetje jammer. Het is niet eenvoudig, maar met intensieve begeleiding lukt het hem. Hoewel hij denkt dat de specialisten alles een beetje overdrijven om hem te laten stoppen.. ook dat is een gedachtekronkel, de fase van ontkenning. In ieder geval is het van belang Karel wat langer te begeleiden.

Wanda

De stopper van week 51

Maria

Maria is 48 jaar. Ze wordt door de hartspecialist verwezen omdat ze pijn op de borst heeft die hij niet kan verklaren. Maria rookt tien sigaretten per dag. De druk op haar borst maakt haar angstig. Haar vader heeft drie keer een hartinfarct gehad, en er komt longkanker in de familie voor.

Maria is gescheiden en er zijn veel problemen met de lawaaierige buren. Ik kan haar geruststellen, ze heeft geen longkanker maar haar longinhoud is wel afgenomen, zij heeft beginnend COPD. Ik leg haar uit dat je verdere achteruitgang kan stoppen door te stoppen met roken. En dat haar angst heel erg bepaald wordt doordat zij rookt. Elke sigaret die zij inhaleert, zal haar onbewust doen denken aan het hartinfarct van haar vader, of aan de longkanker van haar oom.

Maria besluit te stoppen. De knop is al heel snel om. Ze bedenkt zich dat als ze de ramen lapte, de zwartigheid die zij er van af veegde ook aan de binnenkant van haar longen zat. Ze stelt zich voor hoe andere niet-rokers last moeten hebben gehad van haar rook. Zij voelt zich veel fitter, haar pijn op de borst is verdwenen, haar angst ook. Een half jaar later gaat het goed met haar. Ze stuurt een uitgebreide email met al haar ervaringen. Ze heeft eigenlijk geen ontwenningsverschijnselen gehad, is heel trots op zichzelf, en krijgt veel complimenten over haar uiterlijk! Ze heeft een brief geschreven aan haar vader met de belofte dat ze nooit meer zal roken. Maria heeft twee collega's van het roken afgeholpen! Ze eindigt haar email met de woorden: begrijp me niet verkeerd maar ik hoop dat jullie zoveel mensen kunnen laten stoppen dat je geen werk meer zult hebben..

Pauline

De stopper van week 50

Nicolien

Nicolien, 30 jaar, heeft licht astma en rookt daarbij ongeveer 10 sigaretten per dag. Tot nu toe heb ik nog nooit een ingang bij haar kunnen vinden om over het roken te praten. Alle bezwaren wuift ze vrolijk weg en ze zegt altijd : “ik heb nu nergens last van en wie dan leeft, wie dan zorgt.”
Nu komt Nicolien op het spreekuur om over haar medicijnen te praten; ze is acht weken zwanger en ze wil weten of haar medicijnen haar kindje geen kwaad kunnen doen. Ik feliciteer haar en pas voor de inhaleer de medicijnen aan.
Ik ga ervan uit dat ze nu dan wel gestopt is met roken, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Nu moet ik echt mijn best doen om niet boos te worden.
'Wat je je eigen lichaam aandoet, moet je zelf weten, maar in de zwangerschap leen je je lichaam uit aan een zeer kwetsbaar wezen die het verdient om de best mogelijke start te krijgen.'

Ik houd mijn boosheid in , want ik besef dat haar doorroken op onwetendheid berust. Ze is immers heel bezorgd over de medicijnen en heeft echt het beste voor met haar baby. Mijn spreekuur loopt uit en ik vraag haar om aan het eind van de dag terug te komen. Dan heb ik alle tijd en ik bespreek met Nicolien alles wat tabak doet bij een baby in de buik, maar ook wat het effect is op kinderen, als moeders na de bevalling, weer beginnen met roken
Niet voor niets, want Nicolien stopt subiet. Dit alles is alweer twee jaar geleden. Inmiddels is zij bevallen van een wolk van een jongen en rookt nog steeds niet. Voor haar astma hoeft ze dus ook minder medicijnen te gebruiken.

Wanda

De stopper van week 49

Ellen

Ellen, 48 jaar is huisvrouw. Zij wordt naar mij verwezen voor rookstop-begeleiding na haar hartinfarct. Ze kan nog steeds niet goed geloven dat het hartinfarct haar echt is overkomen.

Ze rookt een pakje per dag en is op haar 12de begonnen. Bij het doorvragen blijkt dat ze vooral uit verveling rookt: de kinderen zijn praktisch het huis uit, alleen de jongste is nog thuis maar die heeft haar eigenlijk niet meer nodig. Haar man is veel weg en ze zit dus vaak alleen thuis .. te roken.

Ze maakt een wat depressieve indruk, alsof ze niet weet wat ze moet doen om het heft weer in eigen handen te nemen. Ik schrijf haar Nortrilen voor, een anti-depessivum, die ook wordt ingezet bij een rookstop.
Deze vrouw is ideaal voor onze rookstopgroep, want dat biedt haar ook meteen contact met lotgenoten.Waar ik stiekem op hoopte gebeurt ook: ze kan het met 2 andere vrouwen uit de groep heel erg goed vinden. De dames maken onderling afspraken om leuke dingen te doen met het uitgespaarde geld. Inmiddels zijn ze op stap geweest naar het tassenmuseum in Amsterdam en hebben daar, van het geld van de 1ste rookvrije week, een high tea genomen.

Pauline

De stopper van week 48

Dhr. Plantinga

Dhr Plantinga, 77 jaar, is een eigenwijze man.
Hij wordt zeer vaak opgenomen voor exacerbatie’s (verergeringen) van zijn COPD , vaak gepaard gaand met infecties. Keer op keer probeer ik het roken met hem te bespreken .
Alles wat ik zeg is onzin en het komt allemaal door de luchtvervuiling.
Tot mijn stomme verbazing vertelt dhr. Plantinga dat hij na zijn laatste ziekenhuisopname toch maar is gestopt met roken. Natuurlijk wil ik weten waarom, wat heeft hem ertoe kunnen bewegen?
De waarheid is vrij banaal en voor mij ontluisterend: een van mijn mannelijke collega’s had supervisie over de zalen en heeft aan bed luid en duidelijk de nadelen van het roken geschetst.
Zoals ik al duizendmaal daarvoor heb gedaan op de polikliniek. 'Maar ja', zegt meneer Plantinga, 'het is toch anders als een man het zegt..'

Wanda

De stopper van week 47

Lies

Lies is 50 jaar oud. Vorig jaar heeft ze borstkanker gehad. Haar oncoloog raadt haar aan om te stoppen met roken. Ze rookt vanaf haar 12de twee pakjes per dag. We bespreken de voordelen van het stoppen op de hartfunctie. Het risiso op een hartaanval gaat al direct dalen na het stoppen en daalt de komende jaren tot het risico van een nooit-roker.

Sinds ze gestopt is met roken, gaat ze regelmatig winkelen. Iets waar ze eerder geen geld voor had. Vandaag zie ik haar na 3 maanden terug. Het gaat geweldig met haar. Ze heeft nog nauwelijks last van de hunkeringen. Haar man is supertrots en ze past nu dagelijks op haar kleinkinderen. Ze heeft veel meer energie.

Pauline

De stopper van week 46

Femke van der Wiel

Femke van der Wiel, 58 jaar, is vier weken geleden voor het eerst in haar leven opgenomen op de longafdeling. Zij was ontzettend benauwd, dacht te

stikken. Haar familie was heel erg bezorgd.

Haar broer is twee jaar geleden aan longkanker overleden. Nu heeft zij besloten het roken te staken. Sinds haar opname heeft zij niet meer gerookt. Femke rookte vanaf haar zestiende jaar, toch gaat het stoppen haar eigenlijk heel makkelijk af.

De longfunctie laat toch al behoorlijk ernstig COPD zien. Zij werkte

voorheen in de psychiatrie, waar bijna iedereen rookte. Femke geeft aan dat er

maar een superkleine kans bestaat dat zij ooit weer gaat roken. Ik vraag haar

op te schrijven waarom zij is gestopt, en wat het haar tot nu toe heeft

gebracht. Nu bezoekt ze de sportschool. Haar man heeft het hele huis geverfd,

het ruikt schoon en fris. Van het uitgespaarde geld koopt ze planten en

bloemen.

Ik feliciteer haar, het is nog op tijd. Met deze longinhoud, hoewel beperkt

is heel goed oud te worden. De achteruitgang is nu stopgezet.

Wees voorbereid, altijd, waarschuw ik haar. Houd je motivatie vast. Ik zal

haar controleren. In de komende tijd is het goed wat meer te lezen over roken

en de gevolgen ervan. Nu je gestopt bent en vrij bent staat het verstand op

scherp. En komt het veel beter binnen!

Wanda

De stopper van week 45

Arend Jan

Arend Jan, 50 jaar, vindt het leven zwaar.
Toch heeft hij niets te klagen: uitdagend werk, een zekere welvaart, een leuke vrouw en schatten van kinderen. De sigaret heeft hij nodig om zichzelf te belonen zegt íe.
Want het valt allemaal niet mee.

Stiekem vind ik hem een beetje verwend, zeker als ik bedenk wat voor een ellende ik steeds te horen krijg van mensen: scheidingen, werkloosheid, overleden kinderen…

Maar Arend Jan is wel een leuke, creatieve man die een jaar te voren zijn alcoholverslaving succesvol heeft afgezworen. Hij rookt echter nog steeds 30 sigaretten per dag en inmiddels is dat goed te merken: een holle hoest begeleidt hem overal.
Dat zogenaamde “rokershoestje” is wel een teken van COPD vertel ik hem.

Hij wil ook echt stoppen met roken: hij is laat vader geworden, zijn kinderen zijn nog klein en hij wil ze natuurlijk wel zien opgroeien.

We spreken af dat hij Champix krijgt en hij moet het boek lezen. In het Stoppen Stappen Plan moet hij extra aandacht besteden aan nieuwe manieren van zichzelf belonen.

Na een week vertelt hij dat hij eigenlijk wel weer wil gaan voetballen, dat was vroeger z’n lust en z’n leven. Om daar weer tijd aan te besteden, dat zou nou echt een beloning zijn!
2 vliegen in 1 klap denk ik, want voor COPD zijn de 2 belangrijkste interventies: rookstop en in beweging blijven.

Pauline

De stopper van week 44

Ghiselle

Ghiselle, 52 jaar, komt 1 keer per jaar een longfunctie blazen. Ze ziet er altijd op en top verzorgd uit, dure merkkleren en volgens mij komt ze altijd net bij de kapper vandaan.
Ze rookt zo’n 10 sigaretten per dag en snapt niet dat ik daar zo moeilijk over doe. Ze kent mensen die veel meer roken dan zij en ook nog eens veel benauwder zijn.

Naast bridgen en naar het theater gaan, is roken voor haar een vorm van “een momentje voor mijzelf .” Eigenlijk is het gewoon ook een hobby van mij, zegt ze stralend.

Dat haar longleeftijd nu bijna 70 (dus 18 jaar ouder dan haar kalenderleeftijd!) is, deert haar niet, dat ziet toch niemand aan de buitenkant.

De laatste keer dat ze bij mij was, was er net een artikel verschenen over huidveroudering door het roken. Er was een mooie foto bij van een een-eiige tweeling van haar leeftijd waarvan de een wel en de ander niet had gerookt. Wat een verschil in rimpels!

Ik merkte aan Ghiselle dat dit wel binnenkwam.

Wat is ieder mens toch anders dacht ik nog, en ja hoor nu was zij wel geïnteresseerd. Ik ben uitgebreid ingegaan op alle cosmetische effecten van het roken en tegen de tijd dat zij de spreekkamer uitging, vroeg ze waar ze ons boek kon kopen, want rimpels vond ze echt vreselijk…

Pauline

De stopper van week 43

Tristan

Tristan, 20 jaar, is opgenomen met een klaplong.
Hij rookt al vanaf z’n 12e jaar en zit nu op ruim één pakje per dag.
Hij is zich wild geschrokken van de pijn en de benauwdheid. Alles in het ziekenhuis vindt hij eng: het bloedprikken, de andere patiënten op zaal – sommigen overduidelijk heel ziek-, en als allerergste: de drain (slangetje) die ik tussen zijn ribben heb moeten inbrengen om de long weer op z’n plek te zuigen.

Hij wil nooit meer iets met een ziekenhuis te maken hebben, zegt hij. “Dat lijkt mij een goed plan” antwoord ik en vertel dan dat hij daar zelf een enorme bijdrage aan kan leveren door te stoppen met roken.
Ik vertel hem dat bij mannen die meer dan 22 sigaretten per dag roken 102 keer zo vaak een klaplong hebben als nooit rokende mannen!!
Hij kijkt mij aan alsof hij het niet gelooft, dus de volgende dag heb ik het medische artikel bij mij waar het instaat. Nu is hij overtuigd en roept “dan stop ik nu meteen”
Dit alles heeft zich ongeveer een jaar geleden afgespeeld en ik moest er weer aan denken omdat ik deze week op de polikliniek Tristan officieel uit de controle’s heb ontslagen.
Hij rookt nog steeds niet. “En ik ga het ook echt nooit meer doen “ zegt-íe.
Om hem te plagen bied ik hem een drain aan om mee te nemen, mocht hij ooit in de verleiding komen, hoeft hij er alleen maar naar te kijken..

Wanda

De stopper van week 42

Eline

Eline, 47 jaar, heeft drie kinderen van twee verschillende mannen. Nu heeft ze sinds een tijd haar derde relatie. Ook deze man heeft zijn vrouw en kinderen verlaten voor haar, net als de vorige twee.
Ik ken haar al heel lang als patiënte; zij heeft een combinatie van astma en COPD, dat laatste omdat ze steeds maar blijft doorroken.
Nu weer is “stress” voor haar geen reden om te stoppen met roken.
Ze vertelt: “Eigenlijk is de lol van de relatie met Sam eraf; altijd als ik een man eenmaal heb, raak ik op hem uitgekeken. Ik kan mijn kinderen het toch niet aandoen om weer te verhuizen?” Ze ratelt maar door en ik wil het eigenlijk over haar weer verslechterde longfunctie en het roken hebben, maar bij deze vrouw lijkt het net alsof ik nooit een ingang kan vinden; ze is ongrijpbaar.
Ik laat haar uitrazen en zeg aan het eind dat ik graag op korte termijn een nieuwe afspraak met haar wil hebben en dat we dan wat mij betreft maar één ding gaan bespreken: het roken! Of ze dat goed vind? Tot mijn stomme verbazing zegt ze ja.
En in dat consult blijkt dat ze de chaos in haar leven niet goed aankan en eigenlijk al langer aan zichzelf wil werken. Stoppen met roken hoort ook bij dat plan. Nu moet ik mijn best doen om niet van mijn stoel te vallen van verbazing, want tot nu toe wimpelde ze “mijn gezeur” over het roken altijd snel weg.
Het feit dat ik haar toestemming had gevraagd om een aparte afspraak te maken om alleen over het roken te praten had haar aan het denken gezet.
We zetten een plan uit waarbij Eline door een psychologe geholpen gaat worden om meer grip te krijgen op haar eigen leven en zetten de longverpleegkundige in om de rookstop te begeleiden.

Pauline

De stopper van week 41

Willem

Willem, 60 jaar, komt voor de tweede keer op de polikliniek. "Hoe is het gegaan met de benauwdheid?" Stralend zegt hij: "Oh, zo veel beter! Ik kan weer traplopen en hoest niet meer, ik slaap weer door."
Twee weken geleden zag ik hem voor het eerst op de polikliniek, afdeling longziekten. Ik zag hem met spoed tussendoor op verzoek van de huisarts, omdat de longfunctie die hij geblazen had, door de huisarts aangevraagd, een wel heel ernstig COPD (rokerslong) liet zien! Hij was behandeld met o.a. prednsiolon en inhalers. En de longinhoud was nu ook veel beter. Ik had hem een rookstopadvies gegeven en hem het Stoppen Stappen plan meegegeven. En, omdat het boek er nog niet was, hem gezegd veel te googelen op internet over roken. Alles wat je zelf opzoekt of leest beklijft nu eenmaal beter dan dat iemand een monoloog houdt hoe en waarom te stoppen.
En, heeft U het huiswerk gedaan van het Stoppen Stappen plan?
Nee, zegt hij, en hij begint te huilen, ik ben direct gestopt. Ik heb het tegen iedereen gezegd. En mijn vrouw is als een kind zo blij. Hij is er erg emotioneel onder. Hij vraagt zich af wat niet-rokers doen in de tijd dat hij altijd aan het roken was. Daar verdiept hij zich nu in om vervangende zaken te doen te hebben. Het is niet eens zo heel zwaar.
Ik geef hem een aantal terugvaltips; Willem wordt verder begeleid door de longverpleegkundige. Ik zal hem over een paar maanden nog eens terug zien, of de verbetering is gebleven.
Ik weet zeker dat hij gestopt blijft. Ik heb hem toestemming gevraagd zijn verhaal, anoniem op de website te zetten. Dat zal hem ook helpen het vol te houden!

Pauline

De stopper van week 40

Frans

Frans is 75 jaar. Van de cardioloog moet hij stoppen met roken, omdat hij een groot hartinfarct heeft gehad. Frans woont alleen in een flat en heeft weinig contact met de buren. Hij zit vrijwel de hele dag thuis op de bank een sigaretje te roken. Zijn dochter rookt ook en piekert er niet over om te stoppen. Frans maakt deel uit van de rookstop-groep, maar heeft er een hard hoofd in....
We vragen hem naar de dingen die hij leuk vindt om te doen. Eigenlijk houdt hij erg van mensen, maar hij kent ze gewoon niet zo in de buurt. Misschien is het een idee toch vaker op mensen af te stappen?

Maanden later zit hij stralend in de groep. Hij denkt zelfs niet meer aan roken. Hij voelt zich veel fitter, gaat regelmatig de deur uit en hij kent de meeste mensen op zijn verdieping in de flat. Zijn stemming is een stuk beter geworden. En het mooiste van alles: zijn dochter is ook gestopt!

Leermoment: In iedere roker zit een stopper! Ook al zegt iemand noooooooooooit te willen stoppen, geloof die persoon niet. Ook op oudere leeftijd heeft het zin om te stoppen. Je stemming wordt beter en je krijgt weer meer initiatieven. Kortom: je kan het heft weer in eigen hand nemen als je vrij bent!

Wanda

De stopper van week 39

Hannie

Hannie is 62 jaar en al 25 jaar depressief. Zij loopt bij de psychiater. Van hem krijgt ze 3 soorten pillen tegen de depressie. Het helpt maar matig. Ze wordt naar mij verwezen, omdat ze het benauwd heeft. Hannie rookt vanaf haar twaalfde jaar. De laatste jaren rookt ze 17 shaggies per dag. Ze is nog nooit gestopt met roken. Ook snurkt ze er op los.

Ze ziet er goed verzorgd uit, ze is lang en slank. “Ja” zegt ze, “ik zorg goed voor mezelf”. Ze ruikt volop naar rook en haar tanden zijn geel. De longinhoudstest laat zien dat zij COPD heeft. Ik raad haar aan om te stoppen met roken. Maar dat zij dat alleen moet doen in overleg met haar psychiater en begeleider.
Na twee maanden zie ik haar weer terug. Ze heeft andere medicijnen van de psychiater gekregen. Iedereen steunt haar in haar poging te stoppen. Het feit dat haar longfunctie verminderd was, heeft haar de beslissing doen nemen te stoppen met roken. Ze is alweer een paar maanden gestopt. Ze is veel rustiger geworden en veel minder somber. ”U zei het wel, dat ik rustiger zou worden, maar ik geloofde u helemaal niet. Nu zie ik dat het waar is!” Ze is beslist veel minder zenuwachtig en minder depressief!

Wanda

De stopper van week 38

Mevrouw Zijlstra

Mevrouw Zijlstra heeft al jaren een ernstige vorm van COPD. Zij rookte altijd al een beetje veel. Ongeveer vier weken geleden hoorde zij dat ze nu ook blaaskanker heeft gekregen door het roken. Nu is zij acuut gestopt. Op de muur heeft ze overal briefjes opgehangen: "Ik ben trots op mezelf". Tijdens het slechte nieuwsgesprek dacht zij alleen maar : "Ik wil een haaltje", maar ze deed het niet. De kinderen roken nu ook niet meer in haar bijzijn. Mevrouw Zijlstra wil nu echt voet bij stuk houden. Zij vindt nu ook dat haar kinderen recht hebben op een goede vakantie. Nu zij niet meer rookt, is de kans toch veel kleiner dat ze weer wordt opgenomen voor haar COPD. En de kinderen hebben haar beloofd nu ook te gaan stoppen!

Pauline

De stopper van week 37

Mevrouw Krab

Mevrouw Krab is 55 jaar. Zij bezoekt de polikliniek voor het eerst en blijkt heel ernstig COPD te hebben: stadium 4 nog wel, en dat voor een eerste bezoek.... Mevrouw Krab heeft al jaren klachten, maar nu kan ze nog maar een paar meter lopen. Haar longfunctie is 70%(!) afgenomen.
Als ik het roken met haar bespreek, vertelt mevrouw Krab dat ze 0 motivatie heeft..
Als ik haar op horecarookstopdag terug zie, is ze gestopt! Ze was wat in verwarring, dacht dat het maandag 1-7 zover was. Uiteindelijk heeft zij nog een dagje extra kunnen roken. Die nacht vernietigde zij alles wat ze aan rookwaar kon vinden en propte alles in een groot glas water.
Ik feliciteer haar en vraag of ze vooral goed wil nadenken om terugval te voorkomen. Ze moet goed voorbereid zijn!

Samen met de longverpleegkundige zal ik haar begeleiden.

Wanda

Tip:

Doe al je rookwaar wanneer je stopt in een pot met water en laat deze een tijdje in huis staan..

De stopper van week 36

Anneke

Anneke is een wat slonzige vrouw van 46 jaar. Ze is een beetje te zwaar en rookt en drinkt meer dan goed voor haar is. Ze heeft vijf kinderen, allemaal onder de twintig, en bij ieder consult gaat er een kind mee.

De kinderen zijn grof en laten hun minachting voor hun moeder altijd blijken.
Ik krimp ineen bij hun opmerkingen, en moet er niet aan denken dat er zo over mij gesproken zou worden.Maar ik moet toegeven dat het lijkt alsof Anneke de regie over haar leven kwijt is.
Roken is maar één van haar problemen; dit kan ik niet zo even begeleiden op de poli en ik verwijs haar dus naar onze (fantastische!) psychologe.
Enkele maanden later zie ik Anneke terug en ik herken haar nauwelijks.
Ze is gestopt met roken, afgevallen, tevreden en haar oudste zoon die meegekomen is straalt zowaar iets van trots uit…

Pauline

De stopper van week 35

Dhr. B

Dhr B. is bijna 80 jaar en nog steeds in-en in gelukkig met zijn vrouw.
Onlangs hebben ze hun 60-jarige huwelijk gevierd.
Ik zie ze al jaren samen rond schuifelen in de tuin.
Hij rookt en zij niet (nooit). Vroeger viel dat niet op maar de laatste tien jaar begint hun vitaliteit ernstig uit elkaar te lopen. Zij kan nog alles (fietsen, zingen in een koor en vooral het zware tuinierwerk) en hij hoest , proest en hijgt.
Ongelofelijk jammer, want tot nu toe hebben ze altijd alles samen gedaan.
En het was hun rotsvaste overtuiging dat dat ook altijd zo zou zijn.
Na een dag toekijken hoe zijn vrouw het zware werk doet en daarna ook nog zingend naar haar koor-vriendinnen vertrekt besluit hij dan ook dat het afgelopen is met de sigaretten.
Ik ben er sceptisch over, maar hij houdt vol en hoewel hij natuurlijk nooit meer de longen van een jonge god zal krijgen moet ik bekennen dat hij minder hoest, minder slijm opgeeft en al met al toch wat energieker lijkt. Dhr B. is in ieder geval tevreden: hij kan zijn vrouw weer (een beetje) bijhouden.

Wanda

De stopper van week 34

Kevin

Kevin is 14 jaar en heeft astma. Helaas is hij nu ook begonnen met roken en zoals te verwachten was, heeft hij nu veel meer last van zijn astma.
Z’n moeder, bij wie hij sinds de scheiding van z’n ouders woont, rookt niet.
Maar z’n vader daarentegen.. als een schoorsteen en Kevin is daar om het weekend.
De communicatie tussen de ouders verloopt stroef , maar ze zijn allebei echt heel erg dol op Kevin. Ik vraag de moeder of Kevin de volgende keer met z’n vader naar het ziekenhuis kan komen. Aanvankelijk vindt zij dit geen goed idee, maar ik dring toch aan.
De vader van Kevin is een dikke goedzak die zichzelf maar matig verzorgt.
We hebben een lang gesprek over Kevin's astma, z’n roken , de voorbeeldfunctie van vaders, en hoe niet voor jezelf zorgen eigenlijk een vorm van zelfhaat is. Gelukkig had ik hen aan het eind van de dag gepland , want het gesprek loopt enorm uit, maar wel met resultaat:
Kevin en z’n vader gaan samen stoppen en gaan weer eens samen mountainbiken

Pauline

De stopper van week 33

Alexandra

Alexandra is 28 jaar, parttime stewardess en wordt op haar eigen verzoek steeds vaker op de lange vluchten ingezet: Sydney, Los Angeles,Tokio. Op deze manier heeft ze meer vrje dagen en dat komt goed uit nu ze haar studie aan de kunstacademie weer wil oppakken.

Er is alleen één probleem; Alexandra rookt zo’n twintig sigaretten per dag, en die lange vluchten zonder nicotine breken haar nu op. Even heeft ze geprobeerd of ze het met nicotinepleisters zou redden.
Haar collega met wie ze dit probleem bespreekt tijdens een lange vlucht naar Seoul zegt : Wat een gehannes! Je hoeft toch niet door te roken? Waarom stop je niet gewoon?
Sputterend voert Alexandra aan dat dat niet zo makkelijk is. Onzin! zegt haar collega, ik ben van derig sigaretten per dag naar nul gegaan en ik kan je vertellen dat het eigenlijk alleen maar een bevrijding is. Die bewuste collega komt zo overtuigend over dat Alexandra denkt: Zal ik dan maar gaan stoppen? Dat is nu bijna twee jaar geleden en Alexandra rookt nog steeds niet meer.

Wanda

De stopper van week 32

Adriaan

Adriaan is 63 jaar, een succesvol zakenman en projectontwikkelaar.
Zijn succes meet hij breed uit: dure auto’s, zijn tweede, veel jongere vrouw behangen met goud en altijd een dikke sigaar.
Iets minder succesvol is het feit dat hij hartklachten heeft. Dat komt niet in z’n familie voor, zijn cholesterol en bloeddruk zijn goed, maar die sigaren, daar moet hij echt mee stoppen.
Zijn cardioloog heeft hem daarom naar mij verwezen.
Ik vraag hem welke mannen hij bewondert. Hij noemt een aantal, voor mij onbekende, en een aantal bekende mannen op, waaronder Johan Cruijff. Ik vraag hem hoeveel van de zes mannen die hij net opnoemde nu rokers zijn. Dat blijkt er maar één te zijn, een zakenrelatie, “en die moet ook stoppen van z’n dokter “zegt hij er eerlijk achteraan.
Uiteindelijk besluit hij deze man te vragen om een weddenschap aan te gaan: nu stoppen met roken en degene die na een jaar nog steeds gestopt is krijgt van de ander een weekend golfen in de Algarve aangeboden, als ze allebei nog gestopt zijn gaan ze samen.

Pauline

De stopper van week 31

Hans

Mail van een vriend, de meest overtuigde roker die wij kennen… Hij is 47 jaar. Hij rookte dertig jaar, eerst anderhalf pakje sigaretten per dag, daarna anderhalf doosje sigaartjes. Hij zei ooit nooit te willen stoppen...

Lieve Pauline en Wanda,

Mede door jullie presentatie onlangs in het ziekenhuis, het rookverbod in de Nederlandse horeca en omdat het gewoon een keer moet stoppen………………. ben ik vandaag precies vier weken geleden gestopt met het roken van mijn (dierbare) sigaartjes.

Ik ben in de vakantie reeds gaan afbouwen (hetgeen mij overigens zoals jullie ook in je boek schrijven) slecht is bevallen. Vanaf het moment dat ik in de auto stapte, ben ik definitief gestopt.

Ik wil jullie bedanken voor het boek, waar ik veel steun aan heb gehad. Zeker door te lezen over het verschil tussen geestelijke en lichamelijke verslaving. Ook het bewustzijn van de gedachtenkronkels helpen je vaak even over een moeilijk punt heen. Ondanks de moeilijke zakelijke situatie waarin ik op dit moment verkeer, realiseer ik mij heel goed dat opnieuw gaan roken daar niets aan gaat veranderen. Het zijn deze voorbeelden in jullie boek die de kern raken en hulp bieden.

Toen ik op onze vakantiebestemming op het laatste moment mijn twee dochters over mijn voornemen vertelde, was ik zeer geraakt en extra gemotiveerd om door te zetten, door hun zeer blije reactie “we zijn zo blij omdat we bang zijn dat je anders dood gaat”.

Het is nog pril, één maand, maar ik durf het jullie het nu wel te vertellen, nogmaals mijn dank en ik hoop er de rest van mijn leven van af te blijven.

Hans

De stopper van week 30

Vincent

‘Vincent is nu dertig en sinds een jaar rookvrij. Twee jaar terug rookte hij nog twee pakjes shag per week. Totdat hij in het ziekenhuis terecht kwam: een hartaanval. Vincent kon het maar moeilijk bevatten, hij was nog zó jong. De hartspecialist heeft gezegd dat hij moest stoppen met roken, maar het lukte hem niet.
Vincent voelde wel aan dat hij op deze manier niet verder kon. Bij elk trekje dat hij van zijn shaggie nam, voelde hij zijn hart samentrekken. Hierdor kwam hij in een negatieve spiraal terecht. De angst dat zijn hart met zich meebracht, bezorgde hem zoveel stress dat hij nog meer ging roken. Het schuldgevoel naar zijn gezin kwam daar nog bij. Vincents vrouw, die nooit heeft gerookt, zei: 'Weet je, waarom probeer je dan niet gewoon één keer met stoppen. We bewaren een pakje shag en als het dan echt niet gaat, of je wordt ontzettend chagerijnig, kan je altijd weer beginnen.'

Op dat moment is Vincent gestopt. Gewoon omdat het niet per sé moest, het was heel vrijblijvend. De tolerante houding van zijn vrouw heeft hem er doorheen gesleept met een fantastisch resultaat!

Nu is Vincent iets zwaarder dan voorheen, maar hij is ook weer begonnen met trainen dus daar maakt hij zich geen zorgen over. Wat veel belangrijker is, is dat hij zich zo opgelucht voelt.

Pauline

De stopper van week 29

Karel

Karel is 28 jaar. Een half jaar geleden is hij, tijdens zijn werk, van een steiger afgevallen. Door de val heeft hij een dwarslaesie opgelopen. Hij is tot zijn middel verlamd. Karel beweegt zich voort in een rolstoel. Tijdens zijn revalidatieperiode werd hij heel ziek. Hij is bij ons opgenomen op de longafdeling met een zeer ernstige longontsteking. Na behandeling herstelt hij gelukkig snel. Natuurlijk bespreken we tijdens zijn opname het feit dat je als roker vaker en ernstiger longontstekingen krijgt.
Twee weken later meldt Karel zich op de polikliniek longziekten. De longfoto laat, behalve veel ijzerwerk in zijn ruggenwervels, geen restafwijkingen meer zien. Als ik hem binnenroep in de spreekkamer, neem ik me voor vandaag niet over het roken te beginnen; hij heeft al zoveel meegemaakt het laatste jaar. Ik vertel hem dat de foto goed is. Dan zegt hij stralend: ‘Ik ben na de opname direct gestopt met roken. Ik dacht dat kan ik er ook niet nog eens bij hebben…’
Zo zie je maar dat je het zelfs als longarts soms zelfs verdrietig vindt om iemand zijn ‘maatje’ af te pakken. Ik blijf leren.

Wanda

De stopper van week 28

Carola

Longverpleegkundige Carola werkt al een tijdje bij ons. Toen ze werd aangenomen, waren we er nog niet overtuigd dat je pas iemand kan laten stoppen met roken als je het zelf nooit afgezworen hebt. Hoe kan je mensen motiveren als het jezelf niet lukt om te stoppen? Als ik nog zou roken zou ons boek toch ook niet gaan werken. Ik denk dat het wel een voordeel is als je zelf gerookt hebt; je begrijpt de heftigheid van de hunkering.
We hebben natuurlijk regelmatig gesprekken over het roken met Carola. En trainingen. Maar op een gegeven moment houd je er over op. Iemand moet het toch zelf willen. Op een dag komt ze naar mij toe met een prachtig collier om haar nek. ‘Zeven maanden gestopt, en van het geld dat ik heb gespaard heb ik dit gekocht.’ Wat een beloning van jezelf!
Later zal Carola haar ‘stopverhaal’ vertellen. Over haar sterke en zwakke momenten, de verleidingen en de mijlpalen die ze bereikte. Wordt dus vervolgd!

Pauline en Wanda

De stopper van week 27

Maria Beentjes

Maria Beentjes is veertig jaar. Zij komt op de polikliniek omdat ze steeds kortademiger wordt. Ze hoest elke dag slijm op. Haar longinhoud is gehalveerd, Zij rookt een half pakje shag per dag. Haar vader is aan longkanker overleden. Ik vertel haar dat zij COPD heeft (rokerslong zie website astma fonds). Als zij doorrookt zal haar longinhoud verder achteruitgaan. Op zo’n moment gebruik ik wel het woord moeten. 'U moet echt stoppen!' Het is niet anders.
De motivatie is duidelijk, zij heeft heel veel klachten, meer dan mild COPD. Maar wat houdt haar motivatie scherp? Zij besluit een brief te schrijven aan haar overleden vader. Hierin schrijft ze dat ze gaat stoppen en dat ze zich voor hem aan haar belofte wilt houden. Ik zie haar een paar maanden later terug, op de uitreiking van ons boek, in ons eigen ziekenhuis. Ze ziet er zoveel beter uit! Ze is gestopt, en ze is er dolblij mee. De brief aan haar vader blijft in haar portemonnee zitten. En ondertussen heeft ze weer anderen aan het stoppen gebracht!

Wanda

De stopper van week 26

Philip de Bruin

Philip de Bruin is 47 jaar , werkloos en gescheiden
Voor hem hoeft het allemaal niet zo nodig meer, zegt hij.
Hij zit er verslagen bij op het eerste consult.
Helaas heb ik nog verder slecht nieuws voor hem: ik vermoed op de röntgenfoto longkanker.
Na een spannende week van aanvullende onderzoeken blijkt de longkanker niet uitgezaaid te zijn en kan hij geopereerd worden.
"Dan stop ik ook met roken" zegt hij , nog voordat ik er zelf over kan beginnen!
Hij vertelt dat hij in deze ene spannende week veel over zijn leven heeft en de conclusie was dat hij nog lang niet dood wilde: de kinderen - die bij hun moeder wonen- waren vreselijk overstuur geweest: "Papa mag niet dood!" hadden ze geroepen.
Ook zijn ex en haar nieuwe vriend waren bezorgd en lief geweest en hadden beloofd hem bij te staan.
"Ik heb te veel om voor te leven; ik ga ervoor en die kankerstokken gaan eraan!"

Pauline

De Stopper van week 25

Mevrouw de Raalte

Mevrouw de Raalte begint op leeftijd te raken en heeft haar "hele leven gerookt".
"Dat is onzin" zeg ik plagend "U bent niet rokend geboren."
Daar moet ze mij dan wel weer gelijk in geven. Eigenlijk wil ze helemaal niet stoppen; roken hoort bij haar, vindt ze.
Ik vraag haar vriendelijk waarom zij dan nu op de longpoli komt, wat kan ik voor haar doen?
Ze hoest en geeft daarbij veel slijm op, en vraagt of ik ervoor kan zorgen dat het wat minder wordt.
Uiteindelijk blijkt ze COPD te hebben "rokerslongen" ( een samenstelling van wat men vroeger chronische bronchitis en longemfyseem noemde).
Veruit de meest zinvolle behandeling hiervoor is stoppen met roken om verdere schade te voorkomen.
Ik maak een vergelijking: "Stel u komt bij uw dokter omdat u steeds een stukje van uw arm afhakt en u last krijgt van het feit dat uw arm zo kort wordt, dan is de eerste, en meest logische, reactie van de arts: houd op met steeds een stukje van uw arm af te hakken.."
Tegen zoveel logica kan ze niet op en is inmiddels een overtuigde stopper.

Wanda

De stopper van week 24

Annet

Annet is een jonge vrouw van 32 jaar en ziet er erg leuk uit.
Ze wordt door haar eigen longarts naar mij verwezen om haar bij het stoppen met roken te helpen. De tijd dringt: bij haar is al een behoorlijk ernstige vorm van emfyseem geconstateerd: door te roken lost ze letterlijk haar eigen longblaasjes op.
Ze wil wel stoppen en weet zeker dat het haar gaat lukken, maar ze worstelt met haar eigen gedachtekronkel dat het haar zo tuttig lijkt om niet meer te roken.
"Ik ben zo bang om burgelijk gevonden te worden" zegt ze eerlijk.
Even weet ik ook niet wat ik hier nou mee aan moet.
Ik vraag haar of ze niet iets minder schadelijks kan bedenken om de wereld te tonen dat ze echt niet burgelijk is.
Ze denkt even na en roept dan stralend :" ik kan natuurlijk ook gewoon een diep decolletee aan doen..."

Pauline

De stopper van week 23

Pieter

Pieter, 33 jaar, is de held uit mijn praktijk. Hij was verslaafd aan heroïne, alcohol en nicotine. Inmiddels heeft hij zijn leven weer helemaal op orde en werkt met veel plezier bij een bouwbedrijf.
In 1995 is Pieter gestopt met heroïne, enkele jaren later volgde de alcohol. Voor deze twee verslavingen heeft hij begeleiding gekregen via de Brijder Stichting.
Vorig jaar kwam hij bij mij met longklachten; hij rookte nog een pakje shag per twee dagen. Ik vond hem er in eerste instantie er wat gevaarlijk uit zien. Met name zijn gebit heeft ernstig te lijden gehad onder zijn verleden, en ook zijn armen zitten vol littekens van de spuitabcessen van vroeger.
Als ik hem uitleg dat zijn longklachten samenhangen met het roken, zegt hij resoluut: dan kap ik daar ook mee!
Zo gezegd, zo gedaan. Hij vertelde wel dat hij deze verslaving eigenlijk het moeilijkste vond om te bestrijden van allemaal, omdat het roken, nu nog steeds, zo normaal wordt gevonden. Ik zag hem deze week terug, en hij rookt nu al tien maanden niet meer.
Als ik hem vertel dat hij voor mij de held van mijn praktijk is, lacht hij zijn tanden bloot..

Wanda

De stopper van week 22

David Vos

David Vos is 81 jaar, hoedenmaker en bekend van de Privé en televisie.
Hij rookte twee pakjes sigaretten per dag. Op een wandeling met zijn hond door een dure winkelstraat ziet hij een jongeman die werkzaam is in de mode, naar buiten komen. Binnen mag er niet gerookt worden, dan zou al die dure kleding naar rook gaan stinken en niet meer verkocht worden. De jongeman steekt zijn sigaret aan en inhaleert zo diep dat David de rook letterlijk door zijn hele lichaam ziet gaan. Wat een junk, denkt hij. En een minuut later bedenkt hij dat hij dat zelf dan ook is. Hij stopt resoluut. Klaar.

David vertelt me heel trots dat hij er zelfs niet meer aan denkt. Zijn huid is na een paar weken enorm verbeterd.

Pauline

Stopper van de week

De stopper van week 10

Marina

De stopper van week 9

Mevrouw Stefani

De stopper van week 5

Marianne

De stopper van week 4

Rianne

De stopper van week 3

Dhr. Pamuk

De stopper van week 2

Carola

De stopper van week 1

Dhr Perez

De stopper van week 53

Dhr Takacs

De stopper van week 52

Maaike

De stopper van week 51

De stopper van week 50

Giel Beelen

uit het Parool de PS van zaterdag 21 november: Interview 60 minuten Giel Beelen door Frénk van der Linden

De stopper van week 49

Mevr. Elleman

De stopper van week 48

De heer Postma

De stopper van week 47

Mevrouw van Baren

De stopper van week 46

Claudia

De stopper van week 45

De heer en mevrouw van Steyn

De stopper van week 44

Mirella

Sietske

De stopper van week 42

Rico

De stopper van week 41

Mevrouw van Buren

De stopper van week 40

Brief van een patiënt

De stopper van week 39

Volkert

De stopper van week 38

Persoonlijke brief van een patiënt

Christiaan

De stopper van week 36

Ingrid

De stopper van week 35

Gedicht: Adieu

De stopper van week 34

Pim

De stopper van week 33

Anja

De stopper van week 32

Victor

De stopper van week 31

Kees

De stopper van week 30

Karin

De stopper van week 29

Paul

De stopper van week 28

Mevrouw Gersen

De stopper van week 27

Brenda

De stopper van week 26

Vincent

De stopper van week 25

Alex

De stopper van week 24

Jacques

De stopper van week 23

Vincent

De stopper van week 22

Freek

De stopper van week 21

Bram

De stopper van week 20